Wanneer wordt de vicieuze cirkel doorbroken? Ik bedoel de houding van: niet meedoen aan de binnencompetitie omdat een heleboel schakers niet meedoen aan de binnencompetitie.
Natuurlijk, het Corustoernooi is begonnen en een groot deel van onze club speelt – of heeft inmiddels al gespeeld – in de vier- of tienkampen. Neem nou een schaakdiehard als Ben v.d. Bergh die maarliefst twee partijen op één dag speelt, eerst een remise in Corus, daarna een benauwde remise tegen Gerard Smit, in de 15e ronde van de interne. Dus een aantal van onze leden heeft een prima excuus: Corus. Maar een groot deel ook niet. Het is een aantal trouwe spelers een doorn in het oog dat de stand van de interne “vervuild” wordt met een relatief hoge klassering van spelers die tot op heden misschien één partijtje, of in het ergste geval zelfs helemaal nog niet gespeeld hebben voor de interne. Grote vraag is natuurlijk: waarom blijven deze clubgenoten weg? Is de reden de hierboven genoemde ‘vicieuze cirkel’ of zijn er andere redenen? Waarom ben je lid van een schaakvereniging?
Onlangs heeft het bestuur een kleine brainstormbijeenkomst georganiseerd, onder andere over dit soort vragen en problemen (waar tal van (schaak)verenigingen mee worstelen). In het clubblad zal een en ander – in een beleidsplan – worden uitgewerkt en gepresenteerd. Da’s mooi en hoopgevend, maar de belangrijkste verantwoordelijkheid ligt, vind ik, bij de wegblijvers. Ik doe een oproep aan de leden om de vicieuze cirkel te doorbreken en massaal mee te gaan doen aan de interne competitie!
Oké, na deze belerende woorden, een kort verslag van de 15e ronde die gekenmerkt werd door – veroorzaakt door het wegblijven van tal van spelers – een onevenwichtige indeling waarin sprake was van aanzienlijke krachtsverschillen. Daardoor vielen er weinig verrassingen te noteren behalve de hierboven gememoreerde remise van Gerard Smit (die in een dubbel toreneindspel met pluspion koos voor het halve ei) tegen Ben v.d. Bergh. Jaron Rosegg had het in de opening moeilijk, maar uiteindelijk won hij toch op redelijk gemakkelijke wijze van Arnold Rijksen. Peter Heijboer durfde met zwart het niet aan om het (bevrijdende) h7-h5 in het Frans te spelen. Nu werd zijn koningsvleugel door Mirko Lukacs opgeblazen. Ab de Jonge kwam riant uit de opening, verloor een beetje de grip in het middenspel maar de korte rokade van Machiel Moes met een halfopen g-lijn was de kat (Ab) op het spek binden.