Schaf deze novelle aan, ondanks dat de boekenweek net is afgelopen en u het boekenweekgeschenk bij aankoop dus mis zult lopen. Ik heb het bij ‘Een Ontgoocheling’ dan niet over het meesterwerk van Willem Elsschot, maar over mijn wedstrijdverslag van de schaakontmoeting tegen Rijswijk, afgelopen zaterdag 24 maart. Zeer geïnspireerd en met gulle hand strooide ik met allerhande offers in de opening. Alles op de aanval, met de witte koning van mijn tegenstander blootgesteld aan de zwarte cavalerie, in het open veld. Heel vaak zie je in dat soort situaties, dat als je tegenstander dan gewoon het gewonnen materiaal weer terugoffert – noodgedwongen –, er daarna niet zoveel meer aan de hand is. Aldus geschiedde. In offerstijl deed ik – in een vertwijfelde poging het initiatief vast te houden – opnieuw een kwaliteit in de aanbieding. Wellicht te optimistisch, al moet ik een en ander nog grondig analyseren. Ontgoocheld gaf ik een vijftiental zetten later op. Schrale troost (ja, schaken blijft een individueel spel) was dat tegenover mijn nederlaag, de enige, twee overwinningen stonden (van Dennis Rosegg en Mark Grondsma) en een handjevol –veelal slappe – remises. Eindresultaat derhalve: 4½-3½ voor de onzen.
De avond ervoor vielen de volgende uitslagen voor de 22ste ronde van de vrijdagcompetitie te noteren:
Mirko Lukács – René Hennipman 0-1
Henk Arends – Martin Oudejans ½-½
Ben v.d. Bergh – Jaron Rosegg 1-0
Joris Moes – Gerard v.d. Bergh 0-1
Ap de Jonge – Pim Hoff ½-½
Arnold Rijksen – Gerard Smit 1-0
Peter Heyboer – Tom Broekhuizen 0-1