Allereerst Peter Heyboer tegen Arton de Boer. Het vreemde is, nu ik naar de ingevulde uitslagen kijk, dat Peter zwart had moeten hebben en Arton wit. Maar de spelers hebben dus met verwisselde (=foute) kleur gespeeld. Arton speelde het Lettisch gambiet. Peter kwam best aardig uit de opening maar kwam niet meer tot de rokade. Arton ook niet, maar zijn koning stond veiliger. Toen Peter zijn dame weg gaf, was de partij afgelopen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat-ie toen toch al niet zo lekker meer stond.
Pim Hoff had de grootste moeite met Arnold Rijksen. De opening was voor Pim, maar het eindspel bood prima kansen voor Arnold. Er werd echter remise gegeven in een stelling waarin de zwarte koning met enkele schaakjes het gevaarlijke open veld – een mijnenveld – in gedreven had kunnen worden.
Frans Rappange en Sjaak Veth onttrokken zich aan de wildwesttaferelen op de borden en speelden een degelijke remise; een partij waar alles in werd afgeruild, op ieder een loper en een handjevol pionnen na. Grootmeesterlijke remise?
Gerard v.d. Bergh speelde een frivole opening tegen Machiel Moes. Machiel veroverde een pionnetje maar het was een tactisch geladen stelling met kansen over en weer. Machiel bouwde uiteindelijk zijn de materiële voorsprong uit en dat gaf de doorslag.
,p>Jaron Rosegg leek teveel met zijn hoofd bij het installeren van een nieuw indelingsprogramma op twee (weerbarstige) laptops. Hij zag spoken – met wit nog wel – in een Siciliaan tegen Henk Arends. (Je hoeft niet bang te zijn voor Lb4 in de e6-variant want je kunt dat altijd pareren met Pdb5 of zelfs de pion op e4 offeren voor een enorme ontwikkelingsvoorsprong.) Het veld c3 bleek uiteindelijk de bottleneck voor Jaron. Natuurlijk goed gespeeld van Henk.Henk v.d. Eng was na lange afwezigheid (ziekte, gedotterd) weer van de partij. Tegen Mirko werden grote risico’s vermeden en na niet al te veel zetten werd de vrede getekend.
Martin Oudejans speelde een attractieve partij tegen Dirk-Willem Swart. Martin offerde een pion voor activiteit. Daar stond een open h-lijn voor wit tegenover maar van een echte koningsaanval via deze open lijn kwam het niet voor wit. In tijdnood won de activiteit het van de materie!
Jan-Bart Abcouwer gaf in de opening het loperpaar op voor een dubbelpion bij wit (Cor van Dongen). Cor wikkelde af naar een eindspel met pluspion, maar of het echt gewonnen was, dat was de vraag. In een toreneindspel met 2 tegen 1 pion blunderde JanBart zijn laatste pionnetje weg waarna het pleit snel beslecht was.