Hans Ree heeft de slag om de voorpagina kennelijk verloren, als hij daartoe al een poging heeft ondernomen. Een misser van jewelste van de “kwaliteitskrant”, als je het mij vraagt. Hij mag wel uitpakken op de sportpagina’s. Ree beschrijft hoe Fischer uitgroeide tot held in de Verenigde Staten, maar uiteindelijk stierf als een vluchteling voor de Amerikaanse justitie. “De schaakwereld treurt om iemand die door zijn fijnzinnige strategieën en kristalheldere logica als geen ander de indruk kon wekken dat hij schaakte zoals de goden het zouden doen: volmaakt”.
In het vorige verslag haalde ik de vergelijking aan met ‘Zeus’ The Hammer of the Gods. Daar blijft het niet bij, want de dood van The Brooklyn Kid inspireert tot heerlijke lectuur.
‘Icarus’komt voorbij, in de column van Volkskrant medewerker Bert Wagendorp. De (psychische) ineenstorting van de “mythe”dicht hij toe aan een “schrikbarende ervaring”: het kortstondige verblijf “in een gebied waar gewone stervelingen nooit verblijven, dat van de absolute perfectie”.
Hier kon Fischer nooit van herstellen. “De mens die even god is, onaantastbaar, zijn medemensen en elk aards criterium ontstegen – dat is onverdraaglijk en van te grote eenzaamheid. Het is Icarus die de zon nadert”. Volgens Wagendorp had Bobby zijn vleugels al verbrand na de match in Reykjavik, 29 jaar en zijn levensdoel bereikt. “De Russen verslaan en wereldkampioen worden”.
Op dezelfde pagina maakt Robèrt Misset, onder de kop “De waanzin won het van de genialiteit” de vergelijking met Shakespear’s ‘King Lear’. “…die zijn mythe steen voor steen heeft verbrijzeld tot hij een afstotende karikatuur van zichzelf was geworden”.
Maar uiteindelijk bleek Bobby natuurlijk gewoon van vlees en bloed te zijn. Spassky had President Bush laten weten dat hij Fischer wel zou willen vergezellen in de cel…”geeft u ons een schaakbord”. Daar was Bobby niet van gediend. Hij vond dat hij door zijn voormalige rivaal als een dwaas werd afgeschilderd. “Ik wil helemaal niet met hem in een cel. Ik wil een lekker wijf”.
Wie een vriendelijke inborst heeft moet gewoon niet gaan schaken. Maar de Fide heeft op 25 juni 2007 het schudden van handen verplicht gesteld en per direct van rechtskracht verklaard. “Any player who does not shake hands with the opponent (or greets the opponent in a normal social manner in accordance with the conventional rules of their society) before the game starts in a FIDE tournament or during a FIDE match (and does not do it after being asked to do so by the arbiter) or deliberately insults his/her opponent or the officials of the event, will immediately and finally lose the relevant game”.
Een moslim of moslima mag dus wel een hand weigeren, maar moet dan uitdrukkelijk wel groeten volgens de regels die gelden in de betreffende gemeenschap. Het is maar dat u het weet, mevrouw Verdonk.
De grap is dat Short wel van het artikel op de hoogte was, maar de arbiters niet. De Engelsman claimde onmiddellijk de partij, nadat Ivan Cheparinov tweemaal nadrukkelijk de uitgestoken hand negeerde. De schaakwereld is vergeven van lieden die je een klam, zweterig, slap handje aanbieden. Een handje dat gedurende de hele partij als het ware aan je blijft kleven. Maar een dergelijke uitgestoken lichaamsdeel mag je dus niet negeren, want dat betekent einde partij.
De aanleiding van deze crisis is duidelijk. Chepa is secondant van Topalov en als zodanig betrokken bij de ‘Toilet Gate’ – affaire, die de schaakwereld vernederde. De Bulgaren hebben het niet kunnen verkroppen dat Topalov door Nigel Short zwaar werd gekapitteld. Ook heeft dit lid van de conservatieve partij in Engeland de Bulgaren van vals spel beschuldigd tijdens het door Topalov gewonnen wereldkampioenschap - toernooi in San Luis, Mexico 2005. Hij zou zijn voorgezegd. De uitgekookte manager Silvio Danilov, die ik voortdurend zie piesen met een mobieltje in zijn vrije rechter hand (The Continueing Story of The Toilet Gate), heeft dit natuurlijk geënsceneerd. Chepa handelde strikt volgens de instructies van sluwe Silvio en vertelde de arbiter dat hij na een waarschuwing van het bevoegde gezag wel de hand zou schudden. Ook hij kende de les dus van 25 juni. Op dat moment faalde het arbiterskorps opzichtig. Als gevolg van een diepgewortelde behoefte autoriteit te tonen, liet het onmiddellijk de valbijl vallen. Op zichzelf is dit echt ongelooflijk knullig, want juridisch sta je in alle gevallen veel sterker wanneer je zorgvuldig indachtig de beginselen van behoorlijk bestuur handelt en een herstelmogelijkheid aanbiedt. De volgende dag ontving de organisatie een excuses brief van Ivan, die Silvio al voor het vertrek in Sofia had opgesteld. Het protest werd zoals wij weten terecht gehonoreerd door de beroepscommissie waarin Kramnik is gekozen en vanmiddag stond ik met mijn foto toestel in aanslag de acteurs op te wachten. Exclusief op deze site nergens anders getoonde foto’s uit de boksring. Let wel Edwin, het © berust bij A. Breedveld.
Zoals u ziet was ook Jan Timman speciaal komen kijken. Short liet overigens tien minuten op zich wachten, en revancheerde zich voor zijn nare claim door te winnen. Dan ben je echt uit gestaald Corus hout gesneden.
Ik lees dat GM Ljubomir Ljubojevic zegt dat de schaakwereld harder en harder wordt. Dat is waar. En vergist u zich niet, hoe lager hoe gekker.
In Café de Zon spelen de groepen 8 en 9, en dat geeft zo nu en dan een volmaakt beeld hoe het er in een gesloten inrichting aan toe gaat. Zondag speelde Carmen tegen Rob Lubbers, die ooit een protest indiende tegen een aanwezige blinde geleide hond. Nu wil het noodlot dat deze dag uitgerekend een schaker zijn trouwe viervoeter in de speelzaal parkeerde. De goede lobbes gaf zijn ogen eens goed de kost. Zoveel tafels om zich onder te schurken had hij lange tijd niet gezien, wat voor een oase! Na enig wikken en wegen bepaalde Barlimore Barrow zijn keuze, die zich helaas niet onderscheidde door veel mensenkennis, sterker, een enorme inschattingsfout betekende. Maar ja, neem dat een hond maar eens kwalijk. Die Lubbers, dat leek hem wel een geschikte vogel…
De gevolgen laten zich licht raden. Rob ontplofte bijkans en eiste op luide toon de verwijdering van Barlimore Barrow uit de speelzaal. Laatstgenoemde diende hierop een bezwaar in en zette dat kracht bij door minutenlang, zoals dat officieel heet in de kynologie, aan te slaan.
Zondag was ook de dag dat ik op 0 uit 3 kwam. Ik probeerde alle clubgenoten te ontlopen maar stond plotseling oog in oog me René: “Jemig, nul uit drie?? Pfff…nou je schreef een leuk stukkie, maar…”. “Ja René, ik schrijf liever een klote stuk en win! ”, bitste ik.
Thuis opgezocht wat het slechtste toernooiresultaat is in de internationale schaakarena. In 1947 verloor ene Bartholomew O’Sullivian in het zone toernooi van Hilversum 12 partijen. Een salon remise bedierf uiteindelijk zijn streven naar perfectie. Er bleek dus nog enige speling te zijn, maar de steeds diepere inzinkingen beginnen mij serieus zorgen te baren.
Uit ervaring weet ik dat een rampzalige start de totale uitputting kan veroorzaken. Voor de goede verstaander, dit komt niet door het spelen van -, maar het simpele vooruitzichtop partijen. Vandaag, maandag, moest ik tot overmaat van ramp tegen de uiterst taaie Joop Piket, vader van de teruggetreden grootmeester Jeroen.
Hij opent steevast met 1 d4 en speelt na Pf6 2 Lg5, de Trompowski. Dit seizoen verloor ik tegen dit systeem van Jan Bart en in de vorige aflevering van de Jacob Punt bokaal kostte het mij de kop tegen Cor v.D. Na intensieve bestudering van de partij Z. Djordjevic – M. Kovacevic, Bela Crkva 1984, 1 d4 Pf6 2 Lg5 c6 3 e3 Da5 0 -1, concludeerde ik dat wit mogelijk een versterking achter de hand heeft. Ik besloot daarom subtiel 1…e6 te spelen en met succes. Met 1 uit 4 blijft het behelpen, maar de hoop op 50% heb ik nog niet opgegeven.
Op weg naar de speelzaal kwamen we Vassily Ivanchuk nog tegen. De grootmeester had vandaag een rustdag en geen halve maatregelen genomen om de barre weer elementen te trotseren.
Massieve schoenen, een jas die Zeeman twintig jaar geleden aan de straatstenen niet kwijt kon, en een plastic boodschappentas van de plaatselijke kruidenier. Maar de broek is interessant. Het is voorzien van het embleem van de Koninklijke Witte Brigade. Ivanchuk blijkt een fan te zijn van Real Madrid!
Chuky, vorig jaar nog tweede op de wereldranglijst met een rating van bijna 2800, maar altijd Carmen vriendelijk groetend en vanmiddag samen poserend. Het wachten is nu nog op haar ansichtkaart: “Greetings from Kiev”.
Totaaloverzicht (met dank aan Huib Middelhoven):
2C: Hans remiseert en komt op 2 uit 4.
2F: André wint en komt op 1 uit 4.
3H: Ben verliest en komt op 2,5 uit 4.
4I: Martin remiseert en komt op 1,5 uit 4.
5A: Gerard wint en komt op 3 uit 4.
5C: Dirk-Willem verliest en komt op 2 uit 4.
6C: Mels wint en komt op 2 uit 4.
7C: Toon remiseert en komt op 2 uit 4.
8B: Ries remiseert en komt op 1,5 uit 4.
9A: Jan verliest en komt op 3 uit 4.
9B: Carmen verliest en komt op 1,5 uit 4.