• Nieuws
• Rating
• Clubblad
• Leden
• Foto's
• Informatie
• Gastenboek
• Kalender


Interne:
• Stand
• Zoeken
• Statistieken
• Clubkampioen
• Reglement


Externe:
• Overzicht
• Topscoorders


Sponsors:
• Sponsorkliks
• Schaakpret
• Op den Velde
• MKB Accountancy B.V.


Leden:
• Inloggen

In Amsterdam aangekomen sloeg ik de weg in naar de Haarlemmerstraat. Speciaal voor vrouwlief Carmen kocht ik “Schaken voor huisvrouwen”, geschreven door grootmeester Karel van der Weide. Maar ik vermoedde dat de andere aanschaf haar beter zou bevallen. Het absolute meesterwerk over het Spaans van Simone en Inés Ortega; bijna 1000 bladzijden dik, met 1080 gepeperde vertakkingen. De eerste oplage werd 30 jaar geleden gepubliceerd, maar is onder de meeste schakers toch vrij onbekend. Omdat het boek bijna 2 kilo weegt, sjouwde ik mij een breuk naar het Centraal Station; allesbehalve een ideale voorbereiding op het treffen met Euwe 2. Daar had ik nog wat tijd voor wat zwaarmoedige overpeinzingen. Ik ben verworden tot het Feyenoord van het Zaanse schaak. In de interne begon ik met een weinig bemoedigende nederlaag tegen CM René Hennipman, verloor als invaller in het eerste en vervolgens met het KNSB bekerteam. Vooral die laatste nul was afschuwelijk. Met een stuk voor en een pion op weg naar dame liet ik mij pardoes mat in één zetten. Dat ik in alle partijen kleiner of groter voordeel behaalde maakt het alleen maar zorgwekkender. Er lijkt geen einde te komen aan de vrije val. Daarom accepteerde ik vrijdag “voorafgaande” een uitnodiging van een collega om tijdens werktijd een partijtje schaak te spelen. Normaal doe ik dat niet. Schaken is alleen zinvol met het mes op tafel, maar onder de gegeven omstandigheden leek het me geen slecht idee het gedeukte zelfvertrouwen wat op te vijzelen. De goede man meende zich te herinneren hij in een grijs verleden op een schaakclub heeft gezeten, zijn rating is nooit boven de 1400 uitgekomen, in het schaakbord heeft hij letters en cijfers gekerfd, ik speelde met wit en hij bediende zich van een orthodox damegambiet, uiteraard zonder enige kennis van de actuele ontwikkelingen. Kortom, na anderhalf uur spelen op kosten van de belastingbetaler, had hij een woedende aanval op mijn eenzame koning gelanceerd en klokte ik even later uit met “ziek naar huis”.

Na tien minuten wachten op de tramhalte arriveerden mijn teamgenoten onder aanvoering van Eric Bark, getooid met een nieuwe, fiscaal aftrekbare, bril.

Schaakvereniging Euwe kennen wij vooral vanwege de avonturen van onze Laura. Mijn tegenstander, Francis Lesman, was met een aantal van zijn clubgenoten, gast op haar swingende bruiloft. Het eerste van de vereniging speelt eerst klasse KNSB en moest het opnemen tegen Wageningen, met aan het eerste bord mijn voormalige idool Jan Timman, ooit nummer twee van onze planeet en langere tijd the Best of the West. Deze middag kwam hij met wit niet verder dan remise, en dat heeft iets tragisch. Alles wat leeft sterft, en dat geldt ook voor onze schaakkracht, besef ik momenteel als geen ander.

Euwe 2, dat de eerste wedstrijd afgetekend won van SMB 2, loopt over van routine, met spelers als Rob Bodicker, Evert Jan Straat en Aad Roemersma. Op voorhand leek een gelijkspel het hoogst haalbare, maar niet omdat wij met twee invallers achter de borden verschenen.

Hoewel enigszins geflatteerd, de 2 ½ - 5 ½ zege, is absoluut een fantastisch resultaat. Frank “7 uit 7”Tijdeman kent weliswaar briljante momenten, maar zijn dramatische tijdnoodduels zorgen steevast voor veel onrust. Zo liet hij vorig jaar een stuk op mijn bord ploffen. Vervanger Wim de Boer is de degelijkheid in eigen persoon, bezondigt zich nooit aan uitspattingen en bezit de vaardigheid onder alle omstandigheden bescheidenheid te prediken. Een degelijke remise was geen verrassing. Joris Moes, afgelopen weekend knap derde in het Eygenbrood toernooi, moest Jesper doen vergeten en slaagde daarin met vlag en wimpel. Zijn overwinning in een scherpe Siciliaan kwam sensationeel tot stand, met een schitterende schijn opoffering zet van de zwarte dame als hoogtepunt. Naar eigen zeggen stond Cor van Dongen op enig moment verloren, maar zijn tegenstander speelde in tijdnood bijzonder onzorgvuldig en richtte zich in een paardeindspel te gronde. René boette een kwaliteit in en kwam heel goed weg met remise, omdat de Euwe speler verzuimde de torens te verdubbelen op de zevende rij en zich in de luren liet leggen door een nogal blufferige aandoende dans van paard en toren. Ook Eric mocht niet klagen. Waarschijnlijk overzag hij een loperzetje, met aanval op een verdwaalde toren en de dreiging van mat achter de paaltjes. Het bleek gelukkig nog net houdbaar. Het overleven van twijfelachtige posities is een kunst die slechts kampioenen is gegeven. De gelukkigste man van de dag was Edwin Woudt. Zijn recente huwelijkse status en het blije vooruitzicht van gezinsuitbreiding verrichten blijkbaar wonderen. Na twee externe seizoenen zonder overwinning, wist hij eindelijk de vervaarlijk spartelende vis op het droge te krijgen. De langste partij van de dag speelde Yuri Eijk. Hij wikkelde met kennis van zaken af naar een positie die al in de middeleeuwen door Italiaanse monniken als gewonnen werd bestempeld . Deze middag veranderde er niets aan dat oordeel. Zelf schreef ik vrolijk verder aan mijn Requiem. De nederlaag riep herinneringen op aan mijn eerste externe verliespartij dit jaar en werpt mij op de plaatsingslijst ver naar achteren. Volgend seizoen geen Euwe 2, maar Kijk Uit 5, geen hoofdstad maar provincie. Onderweg naar huis liepen Cor en ik Jan Brink van Het Witte Paard tegen het lijf. Weer verloren. Misschien kan ik in Zaandijk nog asiel aanvragen.

Thuisgekomen zei Carmen dat de inschrijvingskaarten van het Corus toernooi waren bezorgd. Het kon blijkbaar niet op een minder ongelukkig moment. Zoals verwacht bleek zij bijzonder ingenomen met het Spaanse kookboek. Ik schakelde de televisie in op Heerenveen – AZ en vervolgde de dag in stijl. Met het verstand op nul en de blik op oneindig.