• Nieuws
• Rating
• Clubblad
• Leden
• Foto's
• Informatie
• Gastenboek
• Kalender


Interne:
• Stand
• Zoeken
• Statistieken
• Clubkampioen
• Reglement


Externe:
• Overzicht
• Topscoorders


Sponsors:
• Sponsorkliks
• Schaakpret
• Op den Velde
• MKB Accountancy B.V.


Leden:
• Inloggen

De wedstrijd tegen Max Euwe vond plaats in de technisch hogeschool van Enschede. Vlakbij het centrum en het station en gelegen aan een drukke weg. Na een uitputtende autoreis waren we gearriveerd. Voor de gastheren stond er nog heel wat op het spel. Als Fischer Z de uitwedstrijd tegen het hooggeplaatste Wageningen verloor, zou winst op ons de degradatie afwentelen. Misschien dat er daarom sprake was van een oorlogsstemming, want we kregen geen drankje aangeboden en in de school konden wij niets bestellen. In de wandelgangen werd er nogal gemopperd. We spraken af dat nu zeker de sportieve plicht vervuld moest worden. Volgend jaar liever het correcte Fischer Z uit Amsterdam dan dit vervelende kluppie, zo luidde de algemene opinie. Er werd geconcentreerd geschaakt en onze twee invallers, Jan en Dirk Willem, lieten zich van hun beste kant zien alhoewel ik mij wel enigszins zorgen maakte over hun tijdindeling. Rond kwart voor drie geloof ik drong een vreemd geluid de zaal binnen, een staccatoachtig geklap. Omdat aanvankelijk de tegenstanders niet reageerden maakte ik mij geen zorgen. Blijkbaar was dit een bekend omgevingsgeluit. Verder reageerde Cor naast mij ook niet. De natuurkundeleraar wist blijkbaar wat dit voor een verschijnsel was. Soms werd het geluid weer zachter, dan werd het heviger, leek het op korte afstand. Tegenstanders stonden op en gingen voor het raam staan waar ik speelde. Uit grimassen kon ik afleiden dat zij het ook niet begrepen. Rond drie uur een sirene. Ik keek naar buiten en zag een brandweerauto in volle vaart richting centrum rijden. In de partij zat ik me net af te vragen of ik het grote voordeel enigszins had weggegeven toen we werden opgeschrikt door een hevige klap. Het was tegen half vier en de stand was nog immer nul nul. We keken elkaar even aan en probeerden ons weer te concentreren. Er ging ongeveer een halve minuut voorbij en toen weerklonk de oerknal die pijn deed. Enkele dagen had ik last van lichte oorpijn. Het gebouw schudde heen en weer en wat mij vreemd genoeg direct verbaasde was dat de ruiten dan wel heen en weer stuitten maar niet braken. Hevig geschrokken stonden we op en renden de zaal uit. Daar ontmoetten we de schakers die in de naast ons gelegen zaal speelden. "Wat is er in godsnaam aan de hand" klonk het paniekerig.. De explosie duurde volgens mij wel een minuut en ik denk dat we allemaal even vreesden dat het gebouw wel een zou kunnen instorten. Eng is dat je totaal niet weet wat er nou precies aan de hand is. De tegenstander van Hans, Mulic, vatte als eerste moed en wilde ons naar de kelder dirigeren. "Ik heb hier verstand van, volg mij!!" Sommigen lachten, hij komt uit Bosnie en was wel wat gewend. De kille sfeer was in een keer verdwenen en tussen alle spelers was er uit het niets een sterke band ontstaan. Gezamenlijk verlieten wij het gebouw, hoewel de wedstrijdleider nog even voorstelde om de partijen te hervatten. Buiten zagen we de angstaanjagende paddestoel. Remco, Erik en ik liepen naar het nabijgelegen kruispunt en we zagen dus hoe het verkeer gewoon voortging. Maar heel langzaam nam de chaos toe en vanuit het rampgebied passeerden ons personenauto's met gillende banden. We zagen doodsbange kinderen, mensen met bloed uit de oren, gehavende gezichten, heel triest. Na pakweg drie kwartier liepen we terug naar de speelzaal. De anderen waren intussen ook gearriveerd en de wedstrijdleider vroeg ons weer achter de borden plaats te nemen. Hij had voor het verlaten van de zaal nog snel de klokken stil gezet, als een kapitein op een zinkend schip de reddingsboei als laatste gepakt. Maar er kwamen protesten, sommige spelers hadden geen zin meer om te spelen. Op de gang volgde er topberaad tussen de arbiter,Hans en de teamleider van Euwe. Hans stond er wat verloren bij op het moment dat we een Napoleon nodig hadden. Met Cor vreesde ik bij voorbaat de slechtste uitkomst. Volgende week weer op en neer naar Enschede, totaal vier uur met de auto. " Mag ik even inbreken?" vroeg ik . Mijn voorstel was niet verder te spelen. De hele wedstrijd moest als niet gespeeld worden beschouwd. "Als Fischer Z wint of verliest maken we er een reglementair gelijkspel van, bij verlies spelen we volgende week ergens tussen Zaandam en Enschede een nieuwe wedstrijd". Einde overleg, hier was iedereen het mee eens. De andere wedstrijd liep anders af. Hier verlieten de gasten de zaal en kwamen niet meer terug, hetgeen met een 8-0 nederlaag werd bestraft. En elders in de stad werd een wedstrijd van Esgoo 2 gewoon voortgezet, terwijl de ambulances af en aan begonnen te rijden. Volstrekt wereldvreemd denk je dan. Maar dat was de traditionele Chinees na afloop misschien ook wel.

Later in de avond belde Hans. Fischer Z had met 6 ½ - 1 ½ gewonnen en Euwe was gedegradeerd. De teamleider van Euwe miste een familielid en de wedstrijdleider van de KNSB, Schurink, had gebeld en gezegd dat hij toch wel de reglementen wilde volgen en dat kon betekenen dat de wedstrijd ondanks alles toch nog gespeeld zou moeten worden. De volgende dag zag ik op de KNSB side op Internet dat de wedstrijd als 4-4 in de boeken was gekomen, terwijl de pagina ook melding maakte over een gestaakte wedstrijd in Enschede. 0-0 had de situatie beter weergegeven: alle partijen waren na de fatale klap gestorven in het harnas. Helaas zullen de deelnemers het nietszeggende gelijkspel toch nooit meer uit hun schaakgeheugen kunnen wissen.