Winnaar werd Erik van den Doel, die alleen van Manuel Bosboom concurrentie had. Harmen Jonkman en Piet Peelen, de andere twee gerespecteerde titelhouders, lieten elders te veel punten liggen. Voorzitter Jean Paul Orij kreeg de lachers op zijn hand door (nadat de sponsor hem voor was gegaan) ook met winnaar Van den Doel op de foto te willen.
Er was één hoofdgroep voor spelers met een rating boven de 1800 en de rest van de deelnemers speelden in achtkampen waar mooie cadeaupakketten de prijzen vormden.
In de hoofdgroep speelden 28 spelers mee. Van den Doel en Manuel begonnen met 4 uit 4 maar helaas legde Manuel het in het ondelinge duel af. Twee opvallende zaken speelden zich af. Vermaard snelschaker Dragan Skobric wist zijn tegenstander te irriteren door met een koning en paard tegen een koning, toren en verbonden twee pionnen door te spelen. Zijn tegenstander, Ron Wagenaar, had nog genoeg tijd maar speelde het ietwat onhandig en verloor nog een pion. Uiteindelijk won hij wel maar de reacties van de spelers was illustratief. Wagenaar liep kwaad weg en Skobric gooide er een krachtterm tegenaan omdat het hem toch niet gelukt was zijn tegenstander door de vlag te jagen.
Een incident deed zich nog voor met Piet Peelen. Die had nog 4 seconden, tegenstander 17 seconden. Piet stond gewonnen maar speelde het onzeker. Iedereen die hem kent weet dat hij niet de man is die met vaste hand een partij tot winst voert. Peelen wilde een dame pakken en zag die niet staan. Hij zette de klok stil, pakte de dame die gewoon naast het bord stond, zette de klok weer aan en die gaf bij ieder 0,00 aan. De arbiter werd erbij geroepen maar die wist zich er geen raad mee. Wat moet je ook als clubschaker uit de provincie die gevraagd wordt om dit jaar niet mee te spelen maar om de uitslagen te verwerken en er doet zich zoiets voor met een IM in de hoofdrol. Iedereen wil dan zijn zegje doen. Ik fluisterde de voorzitter de tip toe om Peelen een tijdstraf te geven en zo gebeurde, de tegenstander kreeg er twee minuten erbij. In de resterende tijd kon Peelen nog makkelijk winnen. Hij hoefde slechts mat in twee te geven. zo geschiedde.
Ben van de Bergh deed ook mee en begon voortvarend met 2 uit 3, daar kwam nog een half punt bij. Zelf speelde ik een goed toernooi. In de eerste ronde mocht ik tegen Manuel beginnen. Wel grappig, op een bepaald moment offerde ik opzichtig een pion die hij niet nam. Toen zag ik zelf dat het niet klopte. Het leverde me een prachtige stelling op, verloor daarna een pion en opmerkelijk genoeg wist ik dit toreneindspel gelijk te maken. Toen ik alleen maar heen en weer met mijn koning hoefde te gaan dacht ik de remise te forceren maar verloor ik toch nog. Tegen Bruno Carlier heb ik in een rapidpartij ooit gewonnen gestaan, tegen Manuel was dit mijn beste halflange partij.
In de tweede ronde won ik van Ko Heilig (16 jaar geleden gestopt met schaken, toen 1900), in de derde ronde van NHSB-voorzitter Fred Avis (1815). In de vierde ronde offerde ik een stuk tegen Sjoerd Plukkel (2262), na wat heen en weer geschuif ging ik akkoord met zetherhaling. Hij speelde opnieuw met zijn dame en mijn hand richtte ik naar hem, totdat ik zag dat hij met zijn dame naar een ander veld was gegaan. Dat was een blunder, een paar zetten later had ik gewonnen. Kwaad liep hij weg, een hand was hem te veel.
De winst leverde me een grootmeester in de vijfde ronde op. Tegen Harmen Jonkman had ik, ondanks dat ik wel een einspel haalde, niet echt veel kans. Maar er zat nog wel een truc in de stelling die me eeuwig schaak zou opleveren. Maar het dameoffer was zo opzichtig dat ik het dat niet tegen een GM durfde te spelen, dat vond ik van te weinig respect getuigen. Dit zei ik hem na afloop maar hij had er niet mee gezeten.
In de zesde ronde won ik, opnieuw doordat ook hij te veel wilde, vrij simpel van Jelmer Sminia (2167). In de laatste ronde overschatte ik mijn kansen tegen Ron Wagenaar (2100), zodat ik op 4 punten eindigde.
Met belangstelling hoorde ik de prijsuitreiking aan. Tot mijn verrassing werd ik naar voren geroepen als winnaar van de ratingprijs tot 2100. Ik vroeg voorzitter Jean Paul Orij of hij nu ook met mij op de foto wilde en dat vond hij toen ook een goed idee.
Tevreden reden Manuel en ik met drie bossen chrysanten en twee enveloppes naar huis. Volgend jaar maar weer, dit succes smaakt naar meer.