• Nieuws
• Rating
• Clubblad
• Leden
• Foto's
• Informatie
• Gastenboek
• Kalender


Interne:
• Stand
• Zoeken
• Statistieken
• Clubkampioen
• Reglement


Externe:
• Overzicht
• Topscoorders


Sponsors:
• Sponsorkliks
• Schaakpret
• Op den Velde
• MKB Accountancy B.V.


Leden:
• Inloggen

Vreugde, verdriet, (ethisch) bedrog, de slechtste zet van het jaar (door mij persoonlijk uitgevoerd), wisselende kansen, vlaggen die vallen na vliegende tijdnood, woeste koningsaanvallen, belachelijk remiseaanbod ( door mij persoonlijk) en gemiste damewinst wisselden elkaar in hoog tempo af. Op een gegeven moment voorzag ik een ongelofelijk zwaar verlies, maar uiteindelijk hadden we zelfs kunnen winnen, zodat het gelijkspel misschien wel een juiste afspiegeling is van de krachtsverhoudingen.

Voor de neutrale toeschouwer (zoal die er al was) viel er genoeg te genieten, maar voor Uw verslaggever was het allemaal niet bij te houden, mede omdat ik in iets betere stelling, beren op de weg zag, afweek van mijn plan, de slechtste zet van het jaar produceerde en in tijdnood belandde. Dus U zult het vooralsnog moeten doen met een korte impressie. Als de gemoederen weer wat tot rust zijn gekomen- het bleef nog lang onrustig in de stad- en ik de kans heb gehad om wat meer informatie in te winnen dan zal in de Matiak een uitgebreider verslag komen.

Dat het een moeilijke avond zou worden, voelde ik eigenlijk voor aanvang van de wedstrijd al aankomen. Onze jongste spelers, bewoners van de borden 1 en 8 klaagden over heftige vermoeidheid. Ze stonden al zo vroeg naast hun bed en hadden zo hard moeten werken. O jee daar ontstonden de eerste excuses al. Angst is een slechte raadgever. En gezien mijn motto : ”Er is geen enkel excuus voor verliezen’’, voelde ik al enige nattigheid aankomen. Toen ik na ruim twee uur spelen even langs de borden liep en oogcontact maakte met Martin die, inmiddels in stevige tijdnood nog ongeveer 6 zetten binnen twee minuten moest produceren in een heidens moeilijke stelling, waarbij je het idee had dat zijn koning zich langs afgronden bewoog die je alleen in de Himalaya tegenkomt, mij vroeg hoeveel t stond, bleek het nog steeds de zgn Frits van Turenhout stand, de dubbel blank, de “nul nul “ te zijn. Alhoewel een blik op de borden genoeg was om groot naderend onheil te zien aankomen.

Want wat stonden we er slecht voor. Ik zag eigenlijk alleen Machiel en Mels enig voordeel hebben. Pim en Frans stonden ongeveer gelijk. De rest stond minder tot zwaar minder.

Het verbaasde me dan ook niet dat we kort tijd later met 0-2 achter stonden. Jaron had zich in een heftig avontuur in de Tarrasch (!?) variant van het Frans gegooid, waarbij hij na wat omzwervingen (oa. Ke8-e7-d6 na 14 zetten) straal gewonnen kwam staan. Cor van Dongen, voor deze gelegenheid getooid met een T-shirt met daarop de beeltenis van Nimzowitch, en ondergetekende (alhoewel bovengetekende in dit geval meer de waarheid lijkt) zagen damewinst (tegen loper en toren) en een gewonnen positie. Helaas zag Jaron het niet en ging hij mat . Dat was inmiddels 0-2 omdat Gerard zijn rokade, na een schaakje, in rook op zag gaan. Hij probeerde nog wel tegenspel te krijgen op de koningsvleugel, maar ging strijdend ten onder. Gelukkig wist Martin nog een halfje uit de strijd te halen. Hoe t hem gelukt is, is me een volkomen raadsel.

Maar toen keerde het tij. Frans wist zich met zwart na een Pirc te ontworstelen aan de druk. En voor zover ik t heb kunnen zien, kwam hij zetje voor zetje beter te staan, waarna zijn opponent in een hopeloze positie werd gemanoeuvreerd en opgaf. Pim Hoff nam revanche voor zijn verliespartij van vorige keer door zijn tegenstander in gewonnen positie door zijn vlag heen te jagen.

Dat was dus 2 1/2-2 1/2 met de laagste borden nog te gaan. Mels had een pion meer, maar het loperpaar tegen en een remiseaanbod van zijn tegenstander terecht geweigerd. Het kwam op een moment dat we 0-2 achter stonden. Ikzelf stond na een Nimzo-Indier (!?) , U ziet dat de invloed van de heren Van Dongen en Breedveld veel verder reikt dan alleen de dinsdagavond, een ietsje beter. Maar na een enorme bok stond ik (totaal) verloren en had te maken met enige tijdnood. Machiel had na een Schotse opening een prachtige drukstelling, stond beter, maar had nog wel wat problemen op te lossen om door de zich taai verdedigende tegenstander heen te komen.

De tijdscontrole werd gehaald en toen begon het spektakel. Mijn tegenstander dreigde me in een dubbel toren eindspel met vier tegen drie pionnen op de koningvleugel van het bord af te drukken, zodat ik geïnspireerd door de epidemie van ‘remiseaanbiedingen’ om mij heen…………… remise aanbood. Na kort overleg met zijn team captain weigerde mijn opponent. Had in hogere zin in één zet kunnen winnen, dreef mijn koning naar a1 ( We zullen hem vanaf nu de ‘Koning van Lust’ noemen), had gehoopt een van mijn torens te kunnen inrekenen en toen dat niet lukte bood hij in volledig gewonnen positie remise aan. Na uitgebreid overleg…………Nee, nee ik wist niet hoe snel ik dat moest aanvaarden. 3-3.

Machiel en Mels belandden vervolgens in ziedende tijdnoodduels. Even dacht ik dat Machiel in een eeuwig schaaknet gevangen was, maar nee met het afruilen van de dames liep dat met een sisser af. Vervolgens dacht ik dat hij door zijn klok zou gaan, maar hij wist met nog secondes op zijn klok zijn tegenstander te overmeesteren. Mels was in een volledige remise stelling terecht gekomen met ongelijk kleurige lopers en vergat remise te claimen ( beide spelers waren alleen maar bezig koning en loper doelloos heen en weer te laten gaan) waarna hij door zijn vlag ging. Vond dat hij op ethische gronden remise verdiende. Zijn tegenstander vond dat hij obv tijdsoverschrijding het hele punt verdiende, 4-4.

Supporters van het vierde helaas dit keer geen overwinning, maar aan strijdlust en spektakel heeft het niet ontbroken. Er is nog niks verloren. De volgende wedstrijd tegen Santpoort zal moeten worden gewonnen.