Om onze positie in de subtop te handhaven (en daarmee een mogelijk uitzicht op een denderende finale tegen 'onze 'vrienden' van Het Witte Paard) moest er wel gewonnen worden.
Dus, toen ik de naam van mijn tegenstander niet kon vinden op het meegebrachte overzichtje met de 35 hoogste ELO's van Zukertort (ik besloot dat lijstje af te breken bij 1750) en hij Frans opende, besloot ik dat het tijd was om er een dubieus gambietje tegenaan te gooien. na deze een aantal malen uitgeprobeerd te hebben op ICC moest het er maar eens van komen. Om kort te gaan, de beste jongen (elo 1683) speelde 13 zetten theorie en gaf ook daarna geen krinp. In mindere stelling - en na een keer een betere voortzetting gemist te hebben - besloot ik om eieren voor mijn geld te kiezen en dwong uit arremoede een remise af met zetherhaling.
Het voordeel van deze redelijk snelle partij was dat ik de andere partijen een beetje beter kon volgen.Alleen Dennis was eerder klaar. In een naar zijn zeggen al betere stelling voor Dennis gaf zijn tegenstander een stuk weg. Dus na 3 uur spelen was de tussenstand 1½ - ½ voor ons.
Albert moest na een tijdlang moeizaam gekeept te hebben uiteindelijk vluchten in een eindspel met de kleine kwaliteit minder, maar toen de toren van de tegenstander op de 7e rij binnenkwam was het toch nog redelijk snel afgelopen. Albert zelf zei dat hij in het middenspel een kans op goed spel gemist had door niet te kiezen voor een stuk tegen drie pionen in het centrum. Albert heeft volgens mij een beetje een 'alles of niets' manier van spelen. Soms gaat dat goed en levert dat spectaculaire partijen op, maar nu ging het helaas fout. Tussenstand derhalve 1½ - 1½.
Vervolgens zag Yuri zijn kans schoon om er in het verre middenpel een zeer praktisch kwaliteitsoffer tegenaan te gooien. Geholpen door de tijdnood van zijn tegenstander slaagde hij er in enkele zetten in om een paar pionnen te snoepen voordat hij met schaak een toren kon incasseren. Zijn tegenstander gaf gedecideerd op. Een zeer nuttige overwinning en 2½ - 1½ in ons (tijdelijke) voordeel.
Edwin was de volgende om een punt te scoren. Een toreneindspel met 2 pionnen meer, was evenzogoed nog wel lastig. Voor mijn gevoel maakte hij het zich nog extra moeilijk door de vijandelijke koning toe te laten bij de verdediging van de vrijpion van Edwin. Uiteindelijk won hij niettemin rechttoe rechtaan, dus wat loop ik te miezeren. 3½ - 1½ met nog 3 partijen te gaan. Kon de overwinning ons nog mislopen?
Ja, dat had gekund! Rene wist weliswaar door handig manouvreren en onder opoffering van een pion zijn torens op de tweede rij te laten landen maar die konden daar helaas niet meer uitrichten dan de koning tot zetherhaling dwingen, 4 - 2 dus, maar de partijen van Joris en Ben waren nog aan de gang en daar kon echt nog alles gebeuren. Althans dat bleek uiteindelijk.
Joris had ondertussen profesioneel afgewikkeld naar een eindspel van een zeer goed paard tegen een zeer slechte loper. In mijn optiek was het weliswaar nog niet zo makkelijk om het te winnen, maar het zou in ieder geval niet verloren kunnen worden (dacht ik).
De parij van Ben was hemeltergend, in alle opzichten. Met zeer kundig en geduldig spel verovert hij een gezonde pion in een goede stelling, maar in een poging om het snel af te maken overspeeld hij zijn hand en komt in een totaal verloren eindspel terecht. Een eindspel waarin ik waarschijnlijk vanwege de hopeloosheid ervan op enkele momenten absoluut de handdoek in de ring zou hebben gegooid, maar Ben herpakte zichzelf geweldig en bleef onverstoorbaar gewoon de meest praktische zetten spelen. (Nu waren dat vaak ook de enige zetten, maar toch, je moet ze maar vinden en er in blijven geloven.) Zijn tegenstander raakte er klaarblijkelijk danig van onder de indruk want die bleef allerlei winstvoeringen missen. Uiteindelijk slaagde Ben erin om een vesting te bouwen van pion en toren tegen een dame en sleepte hij er een verdiende, maar door mij en de omstanders in eerste instantie niet meer verwachte remise uit. 4½ - 2½ dus, met de partij van Joris nog te gaan. Die had ondertussen een winstpoging ondernomen waarvan de consequenties mij niet helemaal duidelijk waren.
Maar met de overwinning al op zak en de weerswaarschuwingen in het achterhoofd besloot ik daar niet meer op te wachten. Joris heeft die partij jammer genoeg toch nog verloren, ik vermoed dat de winstpoging toch iets te riskant was. Aan de andere kant, je ontwikkeld je talent niet door remises te schuiven. Dus Joris, niets aan de hand, volgende keer beter!Eindstand dus een moeizame maar welverdiende 4½ - 3½ overwinning!