Traditiegetrouw werd in het nietige Wadway het Boerenkool-met-Worsttoernooi gehouden. Enkele ZSC-ers moesten op het laatste, of op een eerder moment, afhaken. Edwin vierde de eerste verjaardag van zoon Chris, Yuri had nog last van de naweeën van een buikgriep. Hein en Rene besloten daags voordien om discutabele redenen af te zeggen. Daardoor was de ZSC-bezetting ditmaal klein: kleine en grote broer Moes.
Een groot discussiepunt voorafgaand aan het toernooi is altijd het vervoer. Wadway is slecht bereikbaar met het openbaar vervoer en met de auto naar Café de Vriendschap gaan, betekent dat er gebobt moet worden. Ditmaal had ik mij, overigens voor het eerst en met weinig vertrouwen in mijn eigen autorijkunsten, opgeofferd. Met wat horten en stoten bereikten we echter ongehavend en ruim op tijd de plaats van dienst.
Bij aankomst leek het niveau van de aanwezige spelers niet bijzonder hoog, zodat Machiel en ik, tijdens het nuttigen van een bak koffie, positief spraken over onze kansen. Op dat moment reed echter de bus langs en kwam geen minuut later een stoet ratingpunten het gebouw binnen. De Eenhoorn vertegenwoordigde zich met onder andere Daan Zult, Peter Doggers, Arne Moll en Jerrel Thakoerdien. Vier uit zeven zou wel eens een mooi resultaat voor ons kunnen zijn.
De eerste ronde, die gepland stond om 14.00 uur, begon zoals gebruikelijk een kwartier later. Minder gebruikelijk is dat de indeling plaats vond op basis van rating. Zo vond ik mijzelf als elfde op rating, terug op bord 11 en Machiel zich op bord 21. Voor Machiel was het nog een tijd lang werken om het puntje te drukken, maar na ruim een half uur hadden we allebei ons eerste biertje verdiend. Voor mij was het tevens m'n laatste L.
Rondes twee en drie waren minder succesvol. Machiel verloor van Jerrel en speelde daarna een matige remise. Na een overwinning in ronde twee, was ik redelijk kansloos tegen Arne Moll. De laatste ronde voor de boerenkool werd gelukkig een 'twee puntjes voor Moes'-ronde, zodat er nog alle kansen waren op goeie prestaties.
Het vechten om de boerenkool met worst zorgde voor een lange rij en het toetje was amper weggewerkt of de schaakborden kwamen weer op tafel. Nog half uitbuikend moest ik tegen een halfdronken Konijn, die mij een eenvoudig punt bezorgde. Machiel verraste de nummer vijf van het voorgaande jaar, Arjon Buikstra.
Dit zorgde ervoor dat in ronde vier de Moesjes op bord 2 en 4 zaten. Tegen Jerrel werd ik te eenvoudig op een nederlaag getrakteerd, maar een blik op het vierde bord maakte mij een stuk vrolijker. Machiel had met zwart een potremise stelling tegen Arne Moll gecreëerd en een paar zetten later werd de vrede dan ook getekend. Machiel legde na afloop nog haarfijn uit hoe Arne het beter had kunnen spelen en hij kon dat niet anders dan beamen. Inmiddels had Peter Doggers zijn concurrenten stuk voor stuk een nul toegebracht. In de laatste ronde was remise genoeg tegen Jerrel Thakoerdien.
Na zes ronden stonden Machiel en ik dus allebei op 4 uit 6 en de indeling was niet ongunstig. Respectievelijk Pieter Vogelenzang en Rob van Someren werden aan de zegekar gebonden, zodat we samen met Gilbert Vrancken en Marc Helder gedeeld 5e werden.
Jerrel won in de laatste ronde van Peter, zodat een barrage tussen deze twee en Yong Hoon de Roover uitsluitsel moest geven voor de toernooiwinst. Yong Hoon won hierin beide partijen en mocht zich voor de eerste maal kronen tot Boerenkool-met-Worstkampioen. Ook Machiel en ik mochten naar voren om een bosje bloemen en een fles
whisk(e)y op te halen. Ik kreeg daarbij nog een beker, zodat een zwaarbeladen auto met twee vrolijke mensen teruggestuurd zou worden naar Zaandam.