|
Corus, ronde 2: China komt er aan
Gepost door André Breedveld op zaterdag 20 januari 2001 om 23:20
Vandaag namen Carmen en ik weer eens een andere route. Het is opmerkelijk hoeveel wegen er naar Beverwijk en Wijk aan Zee leiden, het is een studie waard. Helaas, stemt geen enkel traject tot tevredenheid.Het snelste voor ons lijkt met bus 89 naar Beverwijk en dan overstappen op de bus naar Wijk aan Zee.Er is in dat geval slechts een probleem van niet geringe betekenis: je komt meer dood dan levend aan. Ik zit in pyamajas achter de computer en ben een beetje wagenziek. Straks lekker kijken naar Valencia - Barcelona, want ik moet maar even niet aan schaken denken. Gisteren dus de Chinees en ook nu was het weer raak met een loempia en een tomatensoep. In mijn groep spelen verschillende Chinezen mee en dat inspireert. Vanmorgen zaten ze nog tegenover me in de bus. Ze waren met z'n vieren en zwegen als het graf van Mao. Strakke koppies, in hun hand een mysterieus pannetje en een lepel. Wij denken dan niet direkt aan doping natuurlijk. Ze heten geen Gianni Romme tenslotte.Het zijn bepaald geen types voor een stevige bak erwtensoep, concludeerde ik daarentegen. In de jongen tegenover me herkende ik een van de favorieten in de reserve groep, een ratingkje van + 2400. Ik pakte expres de Volkskrant tevoorschijn en sloeg de schaakrubriek van Gert Ligterink open, puur en alleen om de reactie te meten.Ja hoor, beet. Alle koppies draaiden een aantal graden en staarden in opperste verwondering naar de diagrammen. Die hebben ze op hun muurkrant natuurlijk nog nooit gezien. Maar na enkele minuten zag ik dat de aandacht verflauwde en borg ik de krant weer op.Bij het uitstappen was er die mooie Chineze hoffelijkheid. Ook hier wilde ik nu eens de proef op de som nemen. "Na u" prevelde ik. Twee Chinezen gooiden er een buiging tegenaan om mij te verleiden, maar ik liet mij niet vermurwen en bleef als een standbeeld staan. Een duidelijke status quo. Op het schaakbord kan ik van een dergelijk evenwicht alleen maar dromen.Toen trok de elohoogste de stoute schoenen aan, maar in een poging zich onzichtbaar snel naar de uitgang te begeven stootte hij zijn knar tegen het bagagerek. Het wonder geschiedde.Hij lachte, weliswaar onhoorbaar, maar toch: big smile, geen twijfel over mogelijk. Kijk zo werk je nou aan goede Oost- West betrekkingen.In de bomvolle sporthal even aapjes kijken in de grootmeestergroep. Op het programma staat Kramnik - Anand, twee wereldkampioenen die in de schaduw spelen van maestro Kasparov. 's avonds op weg naar huis vraag ik aan enkele bezoekers naar de uitslagen. Het valt me op hoe minachtend er over Van Wely wordt gesproken. Ik wijs op zijn elo van 2700, toch niet voor de poes dachten wij zo. Ook journalisten maken zich schuldig. Na het verlies van Loek tegen Kramnik werd hij neergesabeld omdat hij een variant speelde die de wereldkampioen nou juist bijzonder intensief had bestudeerd. Maar niemand schreef wat hij wel had moeten spelen.Denkt men nou echt dat Kramnik verrast kan worden? Hij speelt naar eigen zeggen slechts 10.000 partijen per maand na en niet zonder begrip.Thuisgekomen zag ik op internet dat Van Wely tegen Shirov voor de afwisseling maar eens voor het Frans had gekozen. Met het siciliaans was hij in een bepaalde variant enkele malen hardhandig afgedroogd en Karel van der Weide had in een open brief de grootmeester het advies gegeven het hele Siciliaans voorgoed aan de wilgen te hangen. Nu ging het ook hardhandig, waarmee maar weer eens bewezen is dat je het beste je stijl en opvattingen nooit moet verkwanselen. Wat vindt die meute er trouwens aan om de hele middag opeengepakt naar de demonstratieborden te koekeloeren? De lui op het podium spelen een heel ander soort schaak en het is bijzonder moeilijk om niet geforceerde zetten te voorspellen.Vandaag was het mijn kans om een punt te scoren. Ik moest tegen Joost Marcus, waar ik in het verleden eens had gewonnen. Mijn fans moet ik teleurstellen. In wederzijds hevige tijdnood ging ik ten gronde aan een gat op f3, omdat ik eventjes subtiel g3 tussendoor had gespeeld. Wat is de mens zonder ventiel, dacht ik op dat moment nog. Maar toen Joost het vernietigende Df3 speelde bleek het ventiel lek te zijn. In mijn groep is er helaas geen vergiffenis voor spijtoptanten.Volgens de Chinese astrologie ben ik een aap en gezegend met veel geheugen. Daar bleek vandaag niks van te kloppen. Tijdens de openingsfase probeerde ik me wanhopig de aanbevelingen uit de laatste schaakinformator te herinneren. Dat lukte me niet. Hans speelt het dichtste in mijn buurt en kan ik redelijk volgen. Hij speelde een plus remise tegen Besselink. Gallie komt uit in een zware groep en is slechts nummer 15 op rating. Hans moet nu toch echt gaan scoren na de twee remises, want je hebt 61/2 punt nodig om te mogen promoveren.Bij vertrek tekenden Carmen en ik nog de volgende resultaten op.Peter verloor gisteren. Vandaag nog aan de gang en goede vooruitzichten. Een waar remisefestival blijkt: Remises Pim, Henk, Toon, Hans, Martin, Jan Michel, Tim ( doet dus ook mee), Ben. Verlies Piet, Andre. Winst voor Ries, Jan Westrate en...Carmen!! Zij gaat aan de leiding met 2 uit 2, waardoor de stemming in huize Uranuslaan toch nog vrij goed is. Voorlopig is er ook voor mij nog geen reden om te somberen. Ik kom terug, dat beloof ik. of ik deze woorden waar maak zal blijken uit de stories die nog volgen. Morgen ronde 3.
Contact | Formaliteiten
|