Jan moet tegen de tegenstander van René uit de 2e ronde, de nr. 1 op rating dus. Een Koningsindische partij met Jan aan de zwarte stukken. Zwart rokeert kort, wit doet dat op lange wijze. Jan opent als eerste de b-lijn maar zijn tegenstander offert een stuk voor 2 vrijpionnen in het centrum. Jan´s aanval lijkt echter toch gevaarlijker totdat hij een afruil van zijn sterke aanvalspaard over het hoofd ziet door een tussenschaakje met wit´s slechte loper. De angel is nu uit de zwarte aanval en wit speelt vervolgens doeltreffend naar de winst. 1/2 uit 3 is het totaal van Jan, waarover hij zelf terecht niet tevreden is.
Arton tovert met zwart het Albins-tegengambiet uit zijn hoge hoed maar heeft na e3 op wit´s derde zet een black-out en weet even niet hoe verder te gaan. Vervolgens wint hij wel een pion waardoor de opening eigenlijk te classificeren is als een tegen-tegengambiet. [Snapt u het nog..?] Dit blijkt echter een vergiftigde pion. [Tegen-tegengambiet, vergifigde pion; waar heeft die jongen het toch over...?] Zijn tegenstander krijgt namelijk veel compensatie waaronder het verhinderen van Arton´s rokade. Hierdoor blijft één toren voortdurend buiten spel en ging zelfs verloren na wat akelige combinaties. 1 uit 3 is dus Arton´s tussenstand.
Ik speelde met wit en kreeg een Pirc tegenover me. Geïnspireerd door Arton´s partij koos ik ook voor een lange rokade in combinatie met koningsaanval op zwart´s korte-rokadestelling. Ik speelde het echter niet secuur genoeg en zwart kreeg de kans om op a2 in te slaan met de dame of met de loper. Hij koos voor de loper (ik had een paard op b1) maar de dame zou veel sterker zijn geweest doordat er Da1 gevolgd door La2 dreigt, waarna ik paardverlies op b1 alleen kan voorkomen door de b-lijn open te gooien, hetgeen gelijk staat aan zelfmoord. Hij sloeg vervolgens ook nog met zijn loper het paard op b1 waarna ik met mijn koning terugsloeg om vervolgens weinig moeite meer te hebben om mijn aanval beslissend af te ronden met stukwinst. Tussenstand voor mij is 2 uit 3.
Wim Zwinkels was intussen aangekomen voor een verblijf tot zaterdagmiddag en na een maaltijd bij de Italiaan zouden René & Chris de Saegher en Wim & ik als 2 teams meedoen aan het Doorgeefschaaktoernooi dat ´s avonds gehouden zou worden. Elk team moets een naam verzinnen; Chris en René kwamen na lang dralen niet verder dan "De Stuksuckers" terwijl Wim en ik voor de originaliteitsprijs zouden gaan (als die er was) met het diepdoordachte "De Penningmeesters" (let hierbij vooral op de dualiteit in zowel de functie van het woord [beiden vervullen danwel vervulden wij deze functie binnen ZSC] als de schaaktechnische betekenissen van de afzonderlijke én de gemeenschappelijke woorden penning en meesters!). Niet geheel zonder trots kan ik hierbij vermelden dat ons team (incluis naam) ´s middags al was opgegeven toen Wim nog niet gearriveerd was. U mag zelf uw conclusies trekken aangaande degene die de naam dus bedacht heeft...Dat er geen ethische ballotagecommissie was ingesteld blijkt wel uit het feit dat er teams meededen onder de namen als "Pedopaartje", "Dierenbeulen en "Stuksuckers". Het was een erg leuk toernooi maar het blijft een discipline apart. Het team Zwinkels-Middelhoven was duidelijk soepel geolied op elkaar ingespeeld terwijl daarentegen bij het team De Saegher-Hennipman elke vorm van synergie ontbrak. Er was eerder sprake van een "1+1 = 0 - effect" want de verwijten vlogen over en weer. Van de 22 teams eindigden "De Penningmeesters" op een verrassend knappe 6e plaats terwijl "De Stuksuckers"(nogmaals: excuser le mot!) op een net boven de degradatiestreep blijvende 16e plaats eindigden. Geheel volgens de traditie van Amerikaanse basketballteams in de Olympische spelen eindigde "Dreamteam"(Hoeksema/Vink) en "Dreamteam II"(Smeets/Molinari) op een respectievelijke 1e en 2e plek.