Onder de bezielende leiding van onze kersverse teamleider Rene Kanninga togen wij maandag 3 oktober naar Heemskerk om tegen Excelsior 1 te spelen. Een invaller was er nodig en gelukkig wilde Marcel die rol op zich nemen. Excelsior trad aan op volle oorlogsterkte en is dan op papier een van de sterkste teams in de poule. Ze waren op papier al sterker maar met onze invaller was het gemiddelde verschil 89 ratingpunten in het voordeel van Excelsior. Voor een partij is dat niet zoveel maar over acht borden is dat flink.
De tegenstander van Marcel op bord 8 had er zin in. Rokeerde lang, tegengesteld aan de rokade van Marcel en had de dame op d2 staan. Maar ja, als zwart dan gedekt Lg5 (of Lf4) kan spelen en er niets meer tussen kan valt de dame. 0-1 rond negen uur.
Op bord drie kreeg ik een hypersnelle Draak (1. e4 c5 2. Pf3 g6). De tegenstander wilde aanvallend spelen maar speelde een gedekt stuk in de penning terwijl één dekking onderbroken kon worden. Na een paar zetten geloofde mijn tegenstander het wel. 0-2 rond half 10.
Op bord twee speelde Frans, naar eigen zeggen, raar en ongeinspireerd. Het leek een kolfje naar zijn hand te worden maar hij gaf ineens een pion weg en stond positioneel ook minder. 10 uur en 1-2.
Tsja en dan? Allemaal moeilijke stellingen, het kan alle kanten op en op alle nog operationele borden was er rating voordeel voor Excelsior.
Arjen ruilde zijn lopers voor paarden (Knolletjes braaf) en wist de stelling redelijk gesloten te houden waarbij zwart een wat mindere pionnenstructuur had. Frans Koopman (1736) had met c5 (daar was de dubbelpion) echter het centrum kunnen nemen, een actief paard verdrijven en de lopers activeren (zo denk ik). Maar hij wilde anders en Arjen wist knap aanvallend, romantisch haast (waarvoor speelt hij geen Konings- of Lettisch gambiet?) de partij binnen te slepen. 3-1.
Op dit moment vraag ik aan de wedstrijdleider of ik de rol van teamleider mag overnemen (Rene was nog druk bezig) in die zin dat ik teamgenoten mocht inlichten mbt de stand en dat ze remise mochten aanbieden. Ik ging hier een beetje voor de 4-4 of 3.5-4.5. Dat mocht.
Mijn eerste doel was Jacob die speelde tegen M. Herruer, slechts ruim 300 punten verschil. Het stond redelijk gelijk denk ik en ik vreesde voor wat vermoeidheid. Net op dat moment wordt er grootschalig afgewikkeld, wat een remise alleen maar waarschijnlijker maakte, maar gaat de tegenstander een klein beetje de fout in wat Jacob een groot beetje een volle toren opleverde. 4-1.
Ja, dan gaat iedereen los natuurlijk. Rene had een moelijke partij met zwart met een pionnenketen van f6 naar c3 en wit dus van c3 naar f5. Wit loper+paar en zwart twee paarden. Beide zijden wonnen het einde van de keten en dan is de vraag wie er als eerste promoveert. Met behendig gebruik van de loper, waar inmiddels twee vrijpionen van wit niet mee tegengehouden konden worden, wist Rene als eerste te promoveren en daarna met loper en dame mat te zetten. (Ik vond het mooi, mss plaatst Rene de partij wel in onze partijensectie!) 5-1.
Peter deed wat Peter wel vaker doet. In een Fransman gebeurt er eigenlijk heel lang niets. Maar er is een klein voordeel over de A-lijn met continue de dreigen om daar op a7 binnen te komen. Zwart moet dat tegengaan maar ondertussen verbetert Peter rustig, haast onzichtbaar, zijn stelling. En dan komt toch ineens dat moment dat het mis gaat. Het zal een stuk opleveren en dat wordt wel geloofd. 6-1.
Erik lust deed ook wat hij wel vaker doet. Onnavolgbaar. Maar hij geeft op een bepaalt moment een pion met als compensatie dat de samenwerking van de stukken van de tegenstander volledig zoek raakt terwijl zijn twee lichte stukken regeren. Dat getuigde toch van een strategisch inzicht van jewelste want dat valt niet echt uit te rekenen (denk ik). De pion komt terug met rente en, na nog een remiseaanbod af te hebben geslagen wordt de tegenstander genadeloos verslagen. 7-1.
Jawel, 7-1! We waren wel een beetje in onze nopjes kan ik u zeggen!