Waagtoren 2 – ZSC-Saende 2 6-2
Net als het eerste moest het tweede opboksen tegen een fors ratingoverwicht. Bijna 100 punten per bord is niet niets en het was op voorhand al in te schatten dat het niet gemakkelijk zou worden. De vorige wedstrijd tegen HWP had echter aangetoond dat het eerst nog maar eens gespeeld moest worden en vol goede moed begon Bens team aan de wedstrijd.
Op elk bord werd er flink strijd geleverd want volgens mij was er niemand voor de tijdcontrole klaar. Nu moet ik bekennen dat ik de chronologie niet zo goed in de gaten heb gehouden dus houd ik maar de bordvolgorde aan (van laag naar hoog). Dit heeft als prettige bijkomstigheid dat het beter uitkomt met de foto’s.
Zoals ik deed bij alle borden liep ik ook geregeld langs het bord van Evert die het opnam tegen de jongedame Timardi Verhoeff. Ik had het gevoel dat er na de opening een hele lang tijd niets gebeurde, de stelling bleef tijdens het 2e en 3e speeluur nagenoeg hetzelfde. Tijdens het vroege middenspel was een positie ontstaan waarin beide partijen hun koningsloper hadden gefianchetteerd. Wit had bescheiden ruimtevoordeeltje, meer niet. Maar tussen twee “rondjes-langs-de-borden” in waren de bordjes volkomen verhangen. Wit was enorm actief en had inmiddels een vrijpion in het midden van het bord. In het verdere verloop bleek Evert niet in staat om deze opgelopen schade te herstellen.
Sjaak speelde een zeer degelijke partij welke een vergelijking met Oost-Duits betonvlechten moeiteloos kan doorstaan. Slechts één paar pionnen werd geruild wat resulteerde in een open h-lijn. Onbekend maakt onbemind dus zwart zette zijn pionnen op zwart en wit de zijn op wit. Sjaak was dan wel eigenaar van het loperpaar maar in deze stelling was dat van generlei waarde. Zijn tegenstander met een paard en een ‘goede’ loper kon echter ook niet veel doen. Zodra het paard in het vizier van één van de lopers zou komen zou het subiet geslagen worden waarna een potremise stelling zou ontstaan. Andere mogelijkheden om het evenwicht te verbreken zonder al te veel risico te nemen zaten ook niet in de stelling. Sjaak kon zich zelfs de luxe permitteren om met zijn koning van g1 naar c3 te lopen om de damevleugelpionnen van extra steun te voorzien. Het werd remise, een resultaat dat al geruime tijd in de lucht hing.
Na een vergissing vlak na de opening was Robert een pion kwijtgeraakt en het zag er eigenlijk niet zo lekker uit omdat zijn jonge tegenstandster ook nog eens het loperpaar had buitgemaakt. Ik zag het somber in en gaf op een gegeven moment weinig voor zijn kansen op een resultaat. Robert rechtte echter zijn rug en wist het ontstane toreneindspel met een pion minder toch nog in de remisehaven te brengen. Prima blijven vechten!
Chauffeur Mels zette de partij rustig op en leek lange tijd alles onder controle te hebben. Tergend langzaam ging het initiatief echter over naar zwart (Dirk van der Meiden) en Mels moest in z’n achteruit. Wit boette een pion in en na een afwikkeling kwam er een toreneindspel op het bord waar zwart nog steeds een pluspion had. Onze nestor kon het echter niet drooghouden en moest de strijd staken toen de torens van het bord verdwenen en het pionneneindspel glad verloren was.
Peter moest lange tijd wachten totdat zijn partij echt begon. Zijn tegenstander, ook een Peter, stond in de file en kwam pas ruim na aanvangstijd de speelzaal binnen. Peter, onze Peter, kon het verkregen voordeel op de klok niet in iets tastbaars omzetten. Erger nog: in de openingsfase kwam zwart al snel beter te staan en kon hun Peter al snel bogen op een positioneel voordeel (betere structuur). Wits tijdsvoorsprong verdween als sneeuw voor de zon en als klap op de vuurpijl won zwart ook nog eens een pion. Alsof dat nog niet ellende genoeg was kwam de witte koning ook nog onder vuur te liggen waarna onze journalist de strijd moest staken.
Iemand die wel tevreden kan zijn over zijn openingsspel is Dennis. In een rustige damepionopening wist hij met speels gemak een deel van het centrum op te eisen, zijn stukken in harmonie te ontwikkelen en zijn koning in veiligheid te brengen. De stelling was na een zet of 16 volledig in evenwicht. De strijd ging positioneel verder en beetje bij beetje had ik het idee dat zwart wel ‘wat’ had. Dennis won de witte pionnen op de damvleugel en kon bogen op twee verbonden vrijpionnen aan de (voor hem) rechterkant van het bord. Optisch leek het dame-eindspel heel goed voor zwart maar een actieve witte dame en het verlies van de basispion f7 maakte het helemaal niet zo makkelijk. De zwarte vrijpionnen bleken moeilijk te mobiliseren en het was zelfs wit die (in ieder geval voor mij) verrassend aan het langste eind trok. Een onverwachte nederlaag.
WLE Huib speelde tegen good old Herbert Perez-Garcia. Na de opening leek hij wat probleempjes te hebben maar het verdient een compliment hoe hij zich daaruit wurmde. De stukken werden op goede velden neergezet waarna er actieve operaties op de damevleugel konden worden aangevangen. De meeste lichte stukken gingen van het bord en de stelling met beiden een sloot pionnen, een dame, een loper en twee torens oogde best kansrijk voor onze beroeps Bourgondiër. De afwikkeling ging echter suboptimaal waarna het wit was die met zijn stukken de zwarte koning in het nauw konden brengen. In de nazit hebben we verschillende varianten bekeken die aantoonden dat Huib eigenlijk best goed stond. De zwarte koning werd in het verdere partijverloop het gehele bord overgejaagd en Huib moest lijdzaam toezien hoe zijn ervaren tegenstander afwikkelde naar een theoretisch gewonnen toreneindspel (bruggetje bouwen).
De enige winstpartij kwam op naam van kopman Ben. Na een vroeg Lxf6 sloeg zwart met exf6 terug wat wit een pionnenmeerderheid op de damevleugel opleverde. Echter de potentiele vrijpion was wat achtergebleven op de d-lijn en zwart had stevige grip op veld d4 waardoor er eigenlijk geen sprake was van een voordeel qua pionnenstructuur. De vechtfase in de partij duurde maar voort en het leek er lange tijd op dat wit niet echt actief kon worden. Dit gebeurde echter wel op het moment dat er een dubbel toreneindspel op het bord terecht was gekomen. De zwarte torens waren wat onhandig neergezet waarna wit kon beginnen met het snacken van pionnen. Ben liet zich niet meer foppen en kon na de tijdcontrole het punt bijschrijven.
Voor de nazit bleven helaas maar vier personen over. Edwin, Hein, Huib en ondergetekende gingen na terugkomst bij Boko nog wat eten en de partijen te bekijken. Edwin en ik werden door de gebroeders Middelhoven slinks naar Pizzeria Zaandam (het is eigenlijk meer een shoarmatoko) op de Vrieschgroenstraat gelokt. Even later wisten we waarom. De gebroeders werden met alle egards behandeld terwijl Edwin en ik, die even later binnenkwamen omdat we nog even langs de flappentapper moesten, konden gewoon achter aansluiten. Het zal me niets verbazen als ze voor ons ook nog provisie hebben ontvangen. Ik heb overigens prima gegeten, een uitstekende keuze!