• Nieuws
• Rating
• Clubblad
• Leden
• Foto's
• Informatie
• Gastenboek
• Kalender


Interne:
• Stand
• Zoeken
• Statistieken
• Clubkampioen
• Reglement


Externe:
• Overzicht
• Topscoorders


Sponsors:
• Sponsorkliks
• Schaakpret
• Op den Velde
• MKB Accountancy B.V.


Leden:
• Inloggen

Voor de interne van gisterenavond had ik mezelf maar weer eens aangewezen om het rondeverslag te verzorgen. Toen ik mijn hardlooprondje, douchebuurt en de eerste grappen van van der Gijp afgevinkt had snelde ik me naar Boko om me van mijn taak als scribent te kwijten.

Toen ik om half tien binnenkwam verbaasde ik me over het aantal bezette tafeltjes in de speelzaal; maar liefst 13 partijen deze avond en weer alle spelers van het eerste aanwezig. Behalve Hans Galjé dan, maar die had een goed excuus want hij speelt deze week de Haarlemse Meesters. Het eerste rondje langs de borden leverde de volgende impressies op:

Twee schaakliefhebbers uit het Jagersveld, Mels en Martin, zaten reeds fluisterend hun partij te analyseren. Toen ik Martin vroeg om hun partij in een enkele zin samen te vatten kreeg ik het volgende antwoord: “Het evenwicht werd nooit wezenlijk verbroken.” Remise dus.

André en Cor, samen toch goed voor zo’n 50(?) jaar aan ZSC-historie hadden een plaatsje achter in de zaal geconfisqueerd. Zijn stijl niet te willen verloochenen had Cor een wel zeer onorthodoxe opstelling gekozen om Anatoly B. van zich af te houden. De zwarte stelling leek wel op zo’n spelletje waarbij je met één open vakje moet schuiven totdat je een bepaald figuurtje hebt. Jullie hebben het vast allemaal wel een keer van jullie ouders gekregen om koest gehouden te worden tijdens een lange autorit naar een verre vakantiebestemming. Dit waren dus ongeveer 14 stukken met een paar vrije velden.

De partij tussen twee schrikken van elke ‘All-you-can-eat-restaurateur’ vertoonde het te verwachten spelbeeld. Hein trok met wit ten aanval tegen broer Huib die een compacte opstelling had gekozen. Het centrum was volledig geliquideerd en de jongste Middelhoventelg kon bogen op het loperpaar in een open stelling. Daarnaast had zwart nog net gerokeerd. Er waren mijn inziens nog wel wat probleempjes voor zwart om op te lossen.

Toen ik voor het eerst keek bij René K. tegen Jos leek het me dat zwart heel goed stond vanwege een verdwaald wit paard op a7 met praktisch alle stukken nog op het bord. Mijn eerste gedachte was dat Jos ‘gewoon’ op den duur het gestrande stuk ging winnen. Schijn bedroog want het waren eigenlijk de zwarte stukken die onhandig bleken te staan. Het paard op a7 kon niet gewonnen worden want de witte hulptroepen waren snel ter plaatse. De witte stukken werkten goed samen en zwart kon groot materieelverlies niet voorkomen. Punt voor René K.

De partij tussen Jacob en Albert was eigenlijk al afgelopen na een zet of 7. Het komt er eigenlijk op neer dat Albert vergat een stuk terug te pakken en moest zodoende vanaf dat moment met een stuk minder de strijd vol zien te houden. Een onbegonnen zaak zoals bleek want Jacob had weinig moeite het punt binnen te hengelen.

Eric heeft de smaak van het schaken gelukkig ook weer te pakken en is bezig zijn nieuwe openingsrepertoire in de vingers te krijgen. Tegen Dennis ontstond een vrij rustige stelling waar het puur ging om nuances en subtiliteiten. De vrede werd relatief snel getekend maar Eric claimde dat hij duidelijk in het voordeel had kunnen komen. Ik heb zojuist de partij in de partijensectie gezet dus jullie kunnen voor jezelf gaan kijken.

Clubkampioen Jan-Bart nam het met de zwarte stukken op tegen Groningse toerist Joris. Laatstgenoemde liet zich de kans om groot ruimtevoordeel te grijpen niet ontnemen en ik denk dat hij na de opening tevreden kon zijn. Van pawn- naar spacegrabber dus. Jan-Bart moest in z’n achteruit en zag zich genoodzaakt om op een gegeven moment …Le6-c8 te spelen. Dit was net het moment dat Huib langs kwam lopen en hij gaf de zwartspeler dan ook een goedkeurende blik.

In de partij Evert – Edwin leek het alsof zwart qua pionnenstructuur eigenlijk met wit speelde. Zwart had een centrumpion meer en had daardoor meer ruimte om te manoeuvreren. De witte stelling was daarentegen erg solide en nadat Edwin een aanvalspoging had gedaan bleek ook de zwarte stelling niet zonder gaten. Het werd tweesnijding maar beide spelers waren niet opzoek naar bloed en de vredespijp kon na een zet of 20 tevoorschijn worden gehaald.

De clash tussen Peter en René R. was een klassiek voorbeeld van de strijd activiteit versus structuur. Peter met a2, b2, d4, f2, f3 en h2 werkelijk een vreselijke structuur maar had wel veel potentie qua activiteit (loperpaar, g-lijn, centrumpion). Ik schatte de kansen van René eigenlijk wel wat hoger in maar dat komt voornamelijk omdat ik (net als René) een structuurfreak ben.

De stelling bij Arjen (met wit) tegen Cecil vertoonde een verstoorde materiaalverhouding. Wit had een kwaliteit minder maar had hiervoor twee pionnen. Aangezien wit ook nog eens kon bogen op het loperpaar en de torens van zwart niet eenvoudig actief konden worden leek het me dat onze jonge voetbalscheidsrechter wel heel prettig moest staan.

Sjaak was net zoals in zijn laatste partij in de externe weer aan het betonvlechten. Hoewel, in deze partij (tegen Wim) konden er op de koningsvleugel nog wel wat lijnen geopend worden. Sjaak (zwart) had zijn stukken beter neergezet en het was duidelijk dat wit in de problemen zou komen zodra de stelling zijn gesloten karakter zou verliezen.

Gerard was in de opening tegen Erik al een kwaliteit kwijtgeraakt. Daarnaast had de witte dame een dreigende positie ingenomen op het veld f6. Het zag er beroerd uit voor zwart en toen ik voor de tweede keer langsliep was de partij al afgelopen. Gerard complimenteerde Erik met zijn goede spel.

In een vroeg stadium kon je er al vergif op innemen dat de partij Frank – Jaron zou uitmonden in een tijdnoodduel. Beide hadden voor de eerste 10 zetten al rond de 45 minuten verbruikt. Zwart bediende zich van een soort Nijlpaardopstelling, het oogde wat krakkemikkig maar we weten allemaal dat Nijlpaarden gevaarlijk zijn. Ze worden vaak het gevaarlijkste dier van Afrika genoemd omdat ze zo vijandig zijn tegen mensen. Ieder jaar gaan er ongeveer 200 mensen dood door een aanval van een Nijlpaard, maar dat terzijde. Objectief gesproken stond wit eigenlijk wel erg goed, Franks leger was volledig gemobiliseerd en Jaron had problemen zijn koningsvleugel te ontwikkelen. Frank was ongetwijfeld tijd op de klok aan het investeren om met een paar rake klappen een vroegtijdige beslissing te forceren. Maar die kwam niet en de partij duurde en duurde ….

Op een gegeven moment had André een paard op f7 geplempt welke gedekt werd door een pion op e6. Cors toren op h8 kon geen kant meer op. Objectief zal het ongetwijfeld heel goed zijn geweest voor wit maar Cor was erin geslaagd tegenspel op de damevleugel te creëren en forceerde André tot diep nadenken. Kostbare minuten tikten weg en een tijdnoodfase was onvermijdelijk. André haalde de 36 zetten met nog 5 seconden op de klok, maar zijn mooie stelling was gedevalueerd tot een ruïne. Het was Cor die het ontstane eindspel redelijke eenvoudig won. Cor is eigenlijk net een Duitser, je hebt pas van hem gewonnen als hij op de fiets terug richting Oostzijde zit. Het commentaar van André was dat hij de spanning had moeten handhaven.

Sjaak had ondertussen een vrijpion verkregen tegen Wim. De vrijpion kon eenvoudig worden afgestopt maar toen kon wit niet meer de pionnenketen op de damevleugel van de nodige bescherming voorzien. Het principe van twee zwakten in optima forma. Puntje voor Sjaak.

Arjen had al een tijdje geleden gewonnen van Cecil. Net op het moment dat Arjen eigenlijk niet wist hoe hij verder moest komen liet zijn tegenstander een vervelede penning toe. Dit leidde tot materiaalverlies en de partij was niet meer te redden.

Hein voerde de druk steeds meer op en Huib had moeite om zijn koning in veiligheid te brengen, deze stond nog steeds op e8. Ik heb werkelijk de gebroeders Middelhoven nooit tegelijk zo serieus naar hetzelfde bord zien kijken. De concentratie was bij beide enorm. Hein vond geen doorbraak en toen ik om 10:40 langsliep zag ik dat Huib erin geslaagd was om zonder aantoonbare nadelen lang te rokeren. Een spannende tijdnoodfase hing in de lucht maar werd omzeild door een remise-overeenkomst. Beide hadden geen zin in die loterij.

Joris gebruikte zijn ruimtevoordeel om zijn stukken richting zwarte koning te brengen en ontketende een gevaarlijke aanval met een fraai loperoffer op h6. Jan-Bart moest alle zeilen bij zetten en won een cruciaal tempo met …Te7xe2+ gevolgd door …Pce7 wat het hangende paard op g6 dekte. Het zag er ogenschijnlijk heel goed uit voor wit maar een beslissing kwam er niet. Zwart ontsnapte met eeuwig schaak. Weer een remise, maar wat een mooie vechtpartij!

Na een onnauwkeurigheid van René kreeg Peter de beschikking over een vrije d-pion. Zwart moest een stuk geven om dit onding te elimineren maar kreeg daar wel een aantal pionnen voor terug. Het ontstane eindspel werd vlot remise.

Frank had weer veel tijd verbruikt en kwam logischerwijs in vreselijk tijdnood. De tijdnoodfase, laten we zeggen een zet of 15, werd werkelijk uitstekend gespeeld door Frank. Hij deed bijna alleen maar goede zetten en dat was nodig ook. Jaron had eigenlijk al zijn ontwikkelingsproblemen opgelost, een gezonde pion meer en significant meer tijd op de klok. Frank weet je zeker dat je liever met increment speelt?