Eindelijk was het dan zover: het debuut van ‘de boekanier’ Manuel Bosboom in een eerste team van ZSC-Saende. Daarnaast was dit ook zijn allereerste clubteamwedstrijd samen met zijn vriend Eric Bark, samen ooit lid van het roemruchte schaakteam van het Zaanlandsch Lyceum in de jaren 70. Hieronder een foto van Eric en Manuel voor aanvang van de partijen.
Een dag voor de start van de meteorologische lente, de eerste post-covid(?) externe wedstrijd en een topbezetting aan de borden. Iedereen had er echt zin in.
We speelden in een soort van gymzaal / kerk in Hillegom, midden in de bollenstreek. Om een of andere bij mij onbekende reden is de club eut Zeud-Holland aangesloten bij de NHSB. We speelden tegen de reserves van de Eul. Ondanks dat de gemiddelde rating van de Eul 2 maar liefst 250 punten lager lag wisten zij zich kranig en knap te weren.
Manuel leek helemaal niet zo overteugend eut de opening te komen maar wist voor zover ik het kon beoordelen de strijd toch vrij snel te beslissen in een aanval zonder dames op het bord. Zelf was hij erg tevreden en kon hij tijdens en na de partij genieten van biertjes die alleen contant tegen een zeer sympathieke prijs verkregen konden worden.
Eric Bark, die extern een fantastisch seizoen draait, had het gisteren niet echt makkelijk. Na wat ondeudelijke middenspelwendingen moest hij toch met een pion achter toch in remise berusten. Hans Galjé, die tot nu toe een matig seizoen draait wist wel overteugend te winnen. In een standaard stelling zocht zijn tegenstander naar activiteit ten koste van teveel structurele zwaktes. Geen probleem voor onze kersverse pensionado. Ikzelf speelde remise en daarmee mocht ik mijn handjes dichtknijpen. Ik sloeg in de drang naar ‘disbalances’, volledig mijn ontwikkeling negerend, een onbelangrijke randpion. Het kostte mij veel te veel tijd om mijn stukken op goede velden te zetten en de zetherhaling die mijn tegenstander aanbood kwam als geroepen. In de slotstelling sta ik volgens het siliconen monster gewoonweg verloren. Tegenstander tot de zetherhaling erg goed gespeeld.
Wim de Boer speelde vrij snel remise. De stelling was dan ook wel heel snel erg vervlakt. Erik Lust had wel een goede partij. Het was een strijd tussen twee elkaar niet ondersteunende centrumpionnen en twee verre verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Het werd een dubbel toreneindspel waarbij Erik vakkundig het tegenspel van zijn tegenstander pareerde en de vrijpionnen liet prevaleren. Keurig puntje.
De meest dramatische partij speelde zich af op het bord van Stephen Garrett. Door het pardoes weggeven van materiaal kon hij een veel belovende aanvalsstelling niet verzilveren. Hoewel Stephen het nog wel probeerde wist zijn tegenstander de vis op het droge te brengen. Op het laatste bord zette Frans Rappange in zijn kenmerkende zwarte veldenstrategie de partij goed op. Ondanks dat de dames van het bord verdwenen kon hij bogen op een sterk initiatief tegen de witte koning. De afwerking liet wel wat te wensen over, deze duurde erg lang, maar hij kwam wel!
Vergeet ik dan nog wat? Ik kan nog melden dat Wim de Boer niet te laat was en dat het speellokaal in Hillegom zonder navigatie moeilijk te vinden is (vraag maar aan Stephen). De wedstrijdstatistieken kunnen hier gevonden worden: https://www.nhsb.nl/competitie/wedstrijden/15955