Erik Bark snoerde zijn tegenstander met wit volledig in op de zwarte koningsvleugel en nadat hij zorgvuldig de venijnige stuiptrekkingen van zwart had geneutraliseerd bleef een gemakkelijk te winnen eindspel over.
Wereldreiziger Cor Roet heeft in het antarctische gebied rond Vuurland flink wat inspiratie opgedaan. Hoewel. Hij kwam maar matig met zwart uit de opening, maar dat is geen onbekend feit. Een ieder echter die dan het witte punt reeds telt komt bedrogen uit. Cor speelde in het eindspel volkomen onverwacht g5 en viel een paard aan op f4... dat nergens meer heen kon! 2-0.
Ikzelf bestreed op laffe wijze het Siciliaans en net toen ik pseudo-actief leek te worden met g4 rolde mijn tegenstander mijn centrum op. Maar heel verrassend: ik gaf heel paradoxaal een sterke loper op, kreeg tegendreigingen, snoepte in tijdnood (de hempont!) een pionnetje mee en kreeg in een stelling vol perspectieven remise aangeboden. "Aannemen!" zei Erik Bark.
"Aannemen?" vroeg ik verbouwereerd, "daar gaat mijn TPR." Met het clubhart op de goede plek koos ik echter voor het halve ei. Daarmee waren we een ronde verder.
Albert Toby kwam ten slotte in wederzijdse tijdnood uit zijn loopgraaf vandaan en bekroonde een loodzware partij met winst door het vallen van zijn tegenstanders vlag. Op dat moment was de stelling van Albert echter al superier. 3½-½.
Purmerend, w're coming!
1. Cor van Dongen 2128 - M.E.J. Thiele 2243 ½ - ½ 2. Cor Roet 2023 - G.M. de Niet 2132 1 - 0 3. Eric Bark 2182 - D. Gruijters 1941 1 - 0 4. Albert Toby 2130 - W. Turk 1861 1 - 0