• Nieuws
• Rating
• Clubblad
• Leden
• Foto's
• Informatie
• Gastenboek
• Kalender


Interne:
• Stand
• Zoeken
• Statistieken
• Clubkampioen
• Reglement


Externe:
• Overzicht
• Topscoorders


Sponsors:
• Sponsorkliks
• Schaakpret
• Op den Velde
• MKB Accountancy B.V.


Leden:
• Inloggen

De wedstrijd begon dramatisch. Na een half uurtje richtte Cor van Dongen, onze rots in de branding aan bord 1, zich tot Albert met de vraag of hij toevallig wist waar het station ligt. De lust om verder te spelen (modderen) was hem vergaan. Cor had na vele minuten diepzeeduiken besloten een pionnetje te arresteren op e5. Een bok van ongekende omvang. De clubkampioen overzag geheel dat zwart met Da5 schaak zijn paard op e5 inrekende. Op dezelfde manier verloor hij al eens eerder in de opening een stuk, kortom een blinde vlek. Albert ging op zijn strepen staan en eiste dat Cor doorspeelde. Later legde de captain uit dat als je consequent goede zetten blijft doen er soms nog wel wat te halen valt. Hoe zei Tartakower dat ook al weer: “Er heeft nog nooit iemand een partij gewonnen door op te geven”. Daarbij zou een vroege achterstand het moreel van de andere spelers slopen.

Dennis speelde met zwart vlot remise en daarna bleef het wedstrijdformulier enige tijd onaangeroerd. De wedstrijd leek zich gunstig te ontwikkelen. Eric Bark, getroffen door bijzonder trieste familieomstandigheden, won na terughoudend openingsspel. Ik hoorde hem iets prevelen over de kracht van het loperpaard. Onze pet af voor Eric!! Grote klasse.

Albert kwam er met zwart niet doorheen remise. Andre Breedveld, binnengehaald als de verloren zoon, na zijn Krommenie periode en het “bonusincident”, had na het schaaktoernooi in Amsterdam afgelopen zomer, alleen nog maar geschaakt met vrouwlief Carmen. Blijkbaar een goede sparringpartner, want de invaller van Jesper de Boer won de opening maar kreeg het daarna nog even Spaans benauwd. Uiteindelijk werd toch het volle punt binnengekaapt.

Cor’s gezicht veranderde langzaam van die van een oorwurm in een pretletter. Aanvankelijk geneerde hij zich om door te spelen, maar voelde zich weer de oude toen hij een toreneindspel bereikte met twee pionnen minder. Terecht, ieder toreneindspel is remise. “Ik begon al enkele winstvarianten door te rekenen, ja, serieus!!” Het punt werd gedeeld, maar gevierd als een overwinning.

Hierna verkeerden we nog enkele uren in knagende onzekerheid. Huib Middelhoven verloor een stelling waar geen touw aan vast te knopen viel, waardoor de marge nog maar een punt was. Rene en Erik Jansen moesten nog even hard werken voor het halfje. Voor de Vissershopper was dat enigszins zuur, want op enig moment had hij zijn opponent bijna tegen de touwen. Onze jongens maakten geen fout, zodat we met een 3 ½ - 4 ½ in de pocket konden Balkanesen.

Eindelijk weer eens een positief resultaat voor het eerste. De stemming was dan ook uitbundig en heel voorzichtig werd alweer gedacht aan de terugkeer naar de tweede klasse. Maar laten we waken voor overmoed; het lek is nog steeds niet boven.