Kids, trouwdagen en verhuizingen inspiratiebron voor eerste
Gepost door André Breedveld op zondag 7 november 2004 om 15:46
Niets doet meer denken aan het bibberende vogeltje dat vorig seizoen uit het warme, vertrouwde nest werd gesmeten, en, zo gauw het met beide pootjes de grond raakte, in de eerste ronde van de derde klasse KNSB C werd opgepeuzeld door Paul Keres 3. Als het nou nog Politecnica Warsawa, Trud Moskva of Nao Paris 3 is, maar in principe mag je nooit verliezen van een derde team; met alle respect, we hebben het over de reserves van de reserves.
Na het smakelijke tussendoortje op de Wageningse berg mochten we zaterdag 6 november op herexamen tegen het derde achttal van de Max Euwe uit Amsterdam. Aan de vooravond van het duel in Boko had captain Albert Toby in zijn mailing de toon gezet: “…Onze tegenstander Euwe 3 is naar horen zeggen veruit de zwakste van de poule. Normaal gesproken moeten we ze vakkundig onder de voet kunnen lopen…”. Geen halve maatregelen. Twee spelers van het “Paul Keres Waterloo” werden op de wedstrijddag disciplinair veroordeeld tot een alternatieve taakstraf: verhuizen. René Hennipman, die het Vissershop trouw blijft, maar zijn arbeiderswoning heeft vervangen door een opzichtig stulpje aan de boorden van de Zaan (briefje in de gang: “bij betreden saloon, schoenen uit”), had het op papier gemakkelijker dan Erik Jansen, die richting het Gooise matras verkast en door schaakvereniging Baarn ongetwijfeld innig zal worden geronseld. No bad feelings, Hennip verscheen aan het eind van de middag in een blauwe stofjas, mooier kon hij niet “op berouw”, maar toen was de match al verspeeld. Beide brokkenpiloten werden vervangen door ondergetekende, nota bene op de kop af twee jaar getrouwd met zijn liefhebbende Carmen, maar wel gepakt en gemazeld in schaakoorlogen van de verschroeide aarde, en Mirko Lukács, die vrouw en kids in de steek moest laten om de goede zaak te dienen. Nadat Prof. Max de laatste koning had omgelegd en de opschepperige nababbel in volle gang was, maakte hij zich snel uit de voeten: “het is nu tijd om naar mijn kindertjes te gaan”. Ware liefde! Albert had de rookie aan bord 6 geplaatst. Een subtiel veegje uit de pan aan het adres van Huib Middelhoven, winnaar van Aeroflot Open Moskva 2005, en Jesper de Boer, vorig seizoen de schrik van de Promotieklasse en uit de startblokken geschoten met het op de zenuwen werkende en onbescheiden 8 uit 8. Op de Gossip site had de Register GM van de balans en het kasboek (Toen boekhouden nog van de gewonen mensen was en ik niet begreep waarom mijn broer Erik een onvoldoende op zijn rapport had. Puur stom. Wie kan er nou niet een boek kaften?) de innige wens geuit om naast mij te mogen spelen. Mijn gestroomlijnde stijl zou het beste in hem boven brengen. Dat geloven wij allemaal graag, maar Albert wilde terecht geen knieval maken voor deze smeekbede. De Kannibaal moest op de blaren zitten aan bord zeven. Bewijzen dat hij op de Dominicaanse Republiek voldoende hersteld was van zijn verliespartij tegen Paul Keres. Omdat ook het tweede team en Het Witte Paard zich lieten gelden was het een gezellige middag. In de wandelgangen maakten Frank Tijdeman en Cor van Dongen zich vrolijk omdat hun tegenstanders pas op de 17de en 21ste zet het paard van b1 in het spel hadden gebracht. Toen ik triomfantelijk mijn notatiebiljet toonde en liet zien dat mijn opponent zijn gemankeerde schillen – kar - knol uiteindelijk voor het eerst op de 25ste zet aanspoorde tot enige activiteit, steeg de stemming naar tropische waarden. Of er daadwerkelijk op hoog niveau gespeeld werd weet ik niet en zullen later de partijen in de Matiak moeten uitwijzen. Maar gemakkelijk ging het wel. Cor won als eerste, nadat hij met een vernietigende klap op h3 de koningsvesting uiteen reet. Wij herinneren ons nog Kotov’s “atoombom op h2”, maar dit hakte er ook behoorlijk in. Mijn tegenstander spartelde op dat moment al enige minuten aan de haak, omdat hij er een vreemdsoortig genoegen in schiep Zijne Hoogheid de Koning de vernedering van het matnet te laten ondergaan. Foute boel. Respecteer je manschappen, geef liever te vroeg op dan te laat. Later betalen ze er voor terug. Dennis Rosegg won weer eens in zijn exclusieve stijl: volkomen geruisloos. Supporter Ap, de arbiter en nog enkele andere passanten vroegen zich uren af hoe de partij was afgelopen, niemand had gemerkt dat hij de 3 – 0 op het scorebord had geschoten. Jesper profiteerde optimaal van het tijdsgebrek van zijn tegenstander, verhoogde juist op dat moment de spanning op het bord en incasseerde even later moeiteloos het punt. Goed gedaan. Een grootmeester zei laatst dat de tijdsverdeling ook onderdeel uit maakt van de stellingbeoordeling. Eric Bark maakte met zwart een plusremise in een loper van ongelijke kleur eindspel. Een pion meer betaalde zich niet uit. Huib kwam in een obscure Italiaanse variant twee pionnen voor. Die offerde de Max Euwe speler met alle liefde in ruil voor veel initiatief. Gesloopt door een middagje spitroeden lopen plukte onze liberaal ten slotte de vrucht van voorbeeldig verdedigen. Mirko kreeg de handen op elkaar. In een scherpe Lg5 Najdof liet hij er geen gras over groeien. Ik twijfelde wel even aan zijn compensatie voor het pionoffer, maar de invaller toonde aan goed te kunnen taxeren. Remise. De langste partij van de dag speelde Albert, zonder twijfel heel goed in vorm en door mij geschat op 2200 plus. Hij maakte er een potje Risk van, met als opdrachtkaart: verover de hele aardbol. Langzaam trok zijn leger op, tot het ongeveer alle velden bezette. Voorbeeldig gespeeld door Albert die vandaag ook zijn trouwdag vierde. Voor juichen is het nog te vroeg. Onze concurrenten treffen we pas in de laatste twee ronden. Vooral het duel op de slotdag tegen Kijk Uit is iets om naar uit te zien. Voorlopig moeten we op vakkundige wijze een goede uitgangspositie scheppen. Met dit spelersmateriaal en een coach die er bovenop zit mag er niets aanbranden. Persoonlijke uitslagen ronde 3 van seizoen 2004-2005, zaterdag 6 november 2004:
|