Vandaag verloor Albert opnieuw en wel van Etmans uit Utrecht, die samen met Ted Barendse twee groepen was gedegradeerd. Albert kon zijn ongeluk niet op, had alles gezien, speelde op winst en verloor plotseling zijn dame uit het oog. "Hoe lang geleden speelde jij je laatste toernooi, Albert?". "Zeventien jaar geleden". Zoals het nu gaat kan hij alleen nog tegen Hans in de laatste ronde de welverdiende eer redden. Albert kan bijzonder hoogstaand spelen, maar is het niet meer gewend dag in dag uit op zware weerstand te stuiten. Hans is vandaag in dezelfde groep in zwaar weer terecht gekomen, na zijn verlies tegen een BSG'er met levenslange ervaring in de hoofdklasse. Afgaande op zijn humeur na de partij durf ik er in het wedkantoor van Dirk Willem veel op te zetten dat de ondernemer morgen weer verliest. Gallie heeft het spel ook in zijn vingers, maar een tegenvaller manmoedig verwerken is niet naar de aard van het Hardenbergse beestje. Zoals mijn oma sprak, vlak nadat Oranje de WK finale van Duitsland had verloren en bijna heel "Nederland" jankend voor de buis zat, met haar 100 jaren levenswijsheid: "Een ander zijn moeder mag toch ook wel eens blij zijn!?" En dan de onvergetelijke Leen Haak met zijn klassieker: "Het zijn maar houtjes".Enkele maanden voor zijn dood vluggerde ik nog met Leen, die zwaar dement was geworden in zijn gezellige huis op de Haven. De zetten vlogen uit zijn vingers en ik was de eerste die tot nadenken werd gedwongen. Toen greep vrouwlief Boukje in: "Leen, en nu stoppen. Ik heb koffie ingeschonken!". Boukje had natuurlijk gelijk. Uiteindelijk gaat het natuurlijk ook helemaal nergens om. Je laat de koffie er niet voor koud worden, redeneert een gewoon mens. Wij verkeren echter in de luxe positie dat een stompzinnige denkfout achter het schaakbord kan leiden tot de grondige behoefte aan zelfkastijding. Jan Hein Donner verhaalde over een schaakgrootmeester die zijn penis wilde afsnijden omdat hij Dd2 in plaats van De2 had gespeeld. Zelf wil ik ook wel eens even in het grote zwarte gat belanden, hoewel het dankzij de goede zorgen van Carmen minder erg is geworden. Terwijl Hans na de ziekmakende blunder ook nog eens naar de afhaalchinees moet, staan in huize Breedveld de pannetjes op het gas weldadig te pruttelen als ik chagrijnig de sleutel van de voordeur omdraai. Want Carmen verloor vandaag opnieuw snel en leefde zich toen maar culinair uit. Ik respecteer niet alleen de schaker die zich overgeeft aan zelfhaat, maar ken het misselijkmakende gevoel uit eigen ervaring. Niets is vervolgens zo erg om vlak na de capitulatie te worden lastig gevallen door de onwetende. Het bontst maakte Eric Bark het na mijn nederlaag in Rotterdam tegen Overschie "Andre, je hebt mij vanavond teleurgesteld". Hans zelf kan er ook wat van, hij vroeg me laatst na mijn eerste nul: "Waar ging het nou mis?". Vandaag verloor ik voor de derde keer, tegen de lastige Niek Narings. Het was niet nodig, maar ik kan er mee leven. Niek speelde bijzonder creatief en wist mij steeds weer probleempjes voor te schotelen, goed gespeeld, een rijke partij. Wie heel goed kan omgaan met welk resultaat dan ook is Pieter Hopman van Purmerend. Hij speelt schaak met een leeuwenhart. Tegen Arno Bezemer moest hij uitvluggeren. Beiden nog iets van anderhalve minuut op de klok. Arno biedt nog remise aan en Pieter weigert resoluut, om even later te ontdekken dat dit berustte op een volledige miscalculatie. Verloren partij. Tien minuten later komt hij lachend op mij af, hij kon de humor er wel van inzien. Een dag later gaf zijn tegenstander Giddins op en weer was Pieter in opperbeste stemming. Hij begreep niets van de overgave, zag helemaal niet hoe hij de partij had kunnen winnen.Zowel in voor als tegenspoed een winnaar. Enkele bijzonderheden: vandaag hoorde ik voor het eerst mobiele telefoons afgaan, twee keer zelfs. De toeschouwer bij de grootmeesters kon zijn toestel niet zo snel vinden, en bleef een minuut lang een krankjorrum wijsje spelen. Hilariteit alom. (Toon vertelde me dat een paar jaar geleden de mobiel van een deelneemster in zijn groep rinkelde. Ze nam op en begon achter haar bord doodgemoederd in de hoorn te kletsen).Loek van Wely speelde zijn eerste 21 zetten tegen Kramnik in een record tempo van zes minuten en drie en twintig seconden. De resultaten van mijn clubgenoten: Toon 0, Piet 1 (!!), Carmen 0, Hans 0, Albert 0, Dirk Willem 1, Jan waarschijnlijk een 0.