• Nieuws
• Rating
• Clubblad
• Leden
• Foto's
• Informatie
• Gastenboek
• Kalender


Interne:
• Stand
• Zoeken
• Statistieken
• Clubkampioen
• Reglement


Externe:
• Overzicht
• Topscoorders


Sponsors:
• Sponsorkliks
• Schaakpret
• Op den Velde
• MKB Accountancy B.V.


Leden:
• Inloggen

Ik moest vandaag een teleurstelling verwerken. Tijdens de partij legde ik aan toeschouwers uit hoe ik klassiek speelde volgens de leer van Nimzo: Hemmen van de vijandelijke pionnen, gevolgd door het Töten, zie: "Mein System". Het lukte wonderwel en ik veroverde de vijandelijke centrumpion. Na een afwikkeling resteerde een toren, paard eindspel met pluspion. Maar toen de klok een rol begon te spelen (na veertig zetten 1 uur ieder voor de rest van de partij) raakte ik het overzicht over het gebeuren langzaam maar zeker kwijt. Met 8 minuten op de klok en ik nog maar 1.50 minuut bood mijn tegenstander remise aan, maar het gezonde verstand had mij en de speelzaal intussen al verlaten. Ik weifelde nog 20 seconden en besloot toen de gifbeker maar geheel te achterover te gieten.. Terwijl mijn vlag viel verloor ik door een schaak ook nog eens de volle toren. Heel jammer, want ik hoopte nog stilletjes op een leuke eindsprint en 6 uit 9. Goed nieuws uit onze ziekenboeg. Eindelijk was er winst voor Albert, die er weer danig op los schijnt te hebben geofferd. Gelukkig liep het goed af voor de Amsterdamse strijdmakker. Ook toonde de schaakgodin eindelijk weer eens mededogen met Henk Grondsma, die vijf ronden had moeten wachten om zijn score te verdubbelen. Mogelijk inspireert dit Albert en Henk om een mislukt toernooi op de valreep nog enige glans te geven en degradatie te ontlopen. Ben mocht ook het zoet van de overwinning proeven tegen zijn geduchte naamgenoot. Ik vrees dat de opleving te laat komt, maar dit was toch mooi meegenomen. Enkele andere clubgenoten hebben volop uitzicht op promotie. Mark Grondsma won vandaag en onderstreept daarmee wederom zijn aanleg voor het Koninklijke Spel. Henk vd Eng verrast mij compleet, dat moet ik absoluut toegeven. Vandaag winst en een vol punt los van de concurrent die hij morgen ontmoet. Ik heb Henk wel even apart genomen en hem opgedragen voor de winst te gaan. Ik ken mijn pappenheimers en Henk is het type om op het beslissende moment angstig in zijn schulp te kruipen, of door overmatig ruilen in trieste eindspelen te verzeilen. Leuk dat zijn intensieve trainingsarbeid met Martin vruchten afwerpt!  Zo lijkt het erop dat volgend jaar de club ook is vertegenwoordigd in groep 3. Ries staat op het punt een verhuisbedrijf te bellen. Als hij het weekend goed doorkomt, kan hij misschien verkassen van café De Zon naar de sporthal. Zijn concurrent staat een halfje voor maar moet morgen tegen Reitema, weliswaar rode lantaarndrager maar juist dan altijd gevaarlijk en Van Walstijn kennende zal hij wel niet op zijn hoede zijn. Ries gaat gewoon afgetekend winnen. Piet Prast is onze Kei, de Rots in de Branding, de bijna Eeuwige Liefde voor het Schaak in eigen persoon. Groot respect zijn we hem verschuldigd. Vandaag verloor hij voor het eerst, na totaal gewonnen te hebben gestaan tegen niemand anders als R. "The Beast"Lubbers. Laat ik nu heel voorzichtig zijn, want heer Lubbers zal wel over Internet beschikken en kan lezen, maar voor alle duidelijkheid: bij vele toernooiorganisaties staat Lubbers op de zwarte lijst, vanwege zijn ongecontroleerde uitbarstingen van woede en onaangepaste gedrag. Tijdens het Chess Tournament deze zomer in Amsterdam verzocht zijn blinde tegenstandster met een speciaal ontworpen klok te spelen. Dat weigerde Lubbers, die alleen met de gebruikelijke klok wenste te spelen. Pas toen de blinde geleide hond hem naar de keel dreigde te vliegen bond hij in. Verder is Rudi vaak weggelopen, briesend als een stier. Als hij nou maar niet die bokser is die ooit tegen Muhammed Ali in de ring stond, want dan kan deze ontboezeming mij nog zwaar gaan opbreken. Een vierde of vijfde categorie speler zal maar een printje aan hem geven. Piet vond dat hij zich als lief lammetje gedroeg. Ach, wie zonder zonden is werpe de eerste steen, eigenlijk mag ik hem wel. Terug zat ik met Piet in de bus. Hij vertelde dat zijn vrouw vroeger in de klas had gezeten van meester Max Euwe. Hij was een bijzonder aardige man gezegend met een enorm geduld, die niet rustte voordat alle meiden de lesstof begrepen. Piet heeft in 1937 eenmaal een WK partij bijgewoond op het Spui tussen Euwe en Alexander Aljechin. Op een gegeven moment ijsbeerde Aljechin wat en liep daarbij pardoen tegen Piet op. "Inspannende partij zeker?!" had Piet lachend in het Duits gezegd en de Maestro had vriendelijk geantwoord. "Dus Piet, jij hebt met de grote Aljechin gesproken?" "Ach, jongen, het was maar een zinnetje hoor, iets van " Jawohl, möglich". Hoeveel mensen kunnen nu nog zeggen te hebben gesproken met deze legende? En dat het gesprek maar enkele seconden duurde is slechts bijzaak. Veel later heeft Piet nog contact gehad met Max Euwe over de vele fouten die hij had ontdekt in zijn leerboek. Jaren gingen voorbij en toen ontving Piet de nieuwe, verbeterde druk, met een vriendelijke dankbrief van Euwe. Piet kocht tijdens het toernooi het onlangs in het Duits vertaalde boek van Bobby Fischer: My sixty memborable games. Enkele dagen later kwam hij opnieuw bij de boekenstal en zag er weer een Duits boek staan met 60 partijen van Bobby. Dezelfde partijen, maar met extra analyses van grootmeester Robert Hübner. Hij besloot dat ook maar aan te schaffen want "toch wel interessant". Terwijl ik nog niet was bekomen van mijn verwondering, diepte onze schaakvorst uit een plastic zak zijn update versie van Chessbase (9), met een database van enkele miljoenen partijen. Volgende maand wordt Piet 89 jaar jong, en hij zal al die partijen nog rustig naspelen. Nog wat losse eindjes tot slot. Hans komt er deze keer bekaaid af, na de roze kaart die Wim mij heeft getoond. Tweemaal roze is een verplicht nachtje darkroom. Gallie speelde remise na een vermoeiende partij met een speelster gezegend met meer dan 2200 elo punten. Na afloop toonde hij zich bijzonder ingenomen met zijn spel in een bepaalde fase en begon tot mijn ontsteltenis allerlei varianten op te dreunen. "Sorry Hans, nu liever niet. Ik heb wel even genoeg aan mijn verdriet. Volgens mij heb je gewoon een ballen partij gespeeld!". Echte schaakbroeders hebben aan een half woord genoeg. De rest van de busreis hield Hans zijn kaken stijf op elkaar. Carmen ging onverdroten verder met het verzamelen van eieren. Een moedige poging om de poedelprijs, die ik vorig jaar, won te prolongeren. Maar er is nog wat concurrentie, zoals de promovendus in mijn groep die ook 0000000 heeft gescoord. Toon heeft het behoorlijk zwaar, doet het tpr matig echter niet eens zo slecht. Pim speelt een anoniem toernooi, maar heeft nu de belangrijke taak zijn vriend Henk mentaal van de nodige steun te verzekeren. Jan heeft op medisch gebied een hele zware periode te verduren gehad, en zal volgend jaar weer vlammen. Martin won vandaag weer en heeft zich formidabel hersteld van zijn valse start. Ook hier betaalt de trainingsarbeid zich dus uit. Dit weekend moet blijken of Martin zelfs nog weet te promoveren.